தமிழக வணிக முன்னோடி – மணிக்கிராமத்தார்

மணிக்கிராமத்தார் என்போர் உறையூர் மணிக்கிராமம், கொடும்பாளூர் மணிக்கிராமம், காவிரிப்பூம்பட்டினத்து மணிக்கிராமம் எனும் கல்வெட்டுத் தொடர்கள் மூலம் பல நகரங்களில் வாழ்ந்து வணிகம் புரிந்தோர் என பொதுவாக அடையாளம் காணப்படுகிறது.

மணிக்கிராமம் என்பது பண்டைய இந்தியா மற்றும் தென்னிந்தியாவில் செயல்பட்டு வந்த ஒரு முக்கிய வணிகக் குழுவாகும். நாடோடி வணிகர்களால் உருவாக்கப்பட்ட இந்த அமைப்பு, ஐநூற்றுவர் (அய்யவோலே ஐநூறு) மற்றும் அஞ்சுவண்ணம் (அஞ்சுமான்) போன்ற குழுக்களுடன் இணைந்து வணிக நடவடிக்கைகளில் பெரும் பங்கு வகித்தது. அஞ்சுவண்ணம் பெரும்பாலும் துறைமுகப் பட்டணங்களில் மட்டுமே செயல்பட்டபோது, மணிக்கிராமம் துறைமுகப் பட்டணங்கள் மட்டுமின்றி உள்நாட்டு வணிக மையங்களிலும் தீவிரமாக இயங்கியது.

‘மணிக்கிராமம்’ என்ற பெயர் சமஸ்கிருதச் சொல்லான ‘வணிக் கிராமம் = வணிகக் கிராமம்’ என்பதிலிருந்து வந்திருக்கலாம் எனக் கருதப்படுகிறது. தொல்காப்பிய உரையாசிரியர் நச்சினார்க்கினியர், ‘வாணிகக்கிராமம்’ என்பதற்கான பொருள் ‘குழுவின் பேர்’ (ஒரு சங்கத்தின் பெயர்) என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். ‘வணிக் கிராமம்’ என்பது வணிகர்களின் ஒரு சங்கம் அல்லது குழுவைக் குறிக்கிறது என்கிறார் பாணினி.

இந்த குழுவின் செல்வாக்கு காரணமாக, ‘மணிக்கிராமக்காரர்’ என்ற பெயர் நாயர் சமூகத்தின் ஒரு பிரிவினருக்கும் பட்டப்பெயராக வழங்கப்பட்டது. மணிக்கிராமத்தின் உறுப்பினர்கள் வெளிநாட்டு மற்றும் உள்நாட்டு வர்த்தகம், சுங்க வரிகளை வசூலித்தல் போன்ற வணிகச் செயல்பாடுகளில் ஈடுபட்டனர்.

கி.மு. முதல் நூற்றாண்டிலேயே வட இந்தியாவில் ‘வணிக் கிராமம்’ என்ற வணிகக் குழுவின் செயல்பாடுகள் குறித்து கல்வெட்டுகள் குறிப்பிடுகின்றன. கர்லேயில் கண்டறியப்பட்ட கல்வெட்டு (கி.மு. முதல் நூற்றாண்டு), விஷ்ணுசேன மன்னனின் சாசனம் (கி.பி. 6ஆம் நூற்றாண்டு), மற்றும் தோரமான மன்னனின் சாசனம் (கி.பி. 6ஆம் நூற்றாண்டு) ஆகியவை இதற்குச் சான்றாக உள்ளன.

தென்னிந்தியாவில் மணிக்கிராமத்தின் செயல்பாடுகள் கி.பி. 5ஆம் நூற்றாண்டிலேயே தொடங்கிவிட்டன. தெற்கு கர்நாடகாவில் உள்ள இரண்டு செப்புப் பட்டயங்கள் (மேல்கோட்டை மற்றும் ஹாசன் மாவட்டம்) இதற்கு ஆதாரமாக உள்ளன. இவற்றில் மேல்கோட்டை சாசனம் ஒரு புத்த மடாலயத்துக்கு நிலம் வழங்கப்பட்டதைக் குறிப்பிடுகிறது.

கேரளத்தில் கி.பி. 9ஆம் நூற்றாண்டில் குயிலோன் சிரியன் செப்புப் பட்டயங்கள் மணிக்கிராமத்தின் பிரதிநிதிகள் இருந்ததைக் காட்டுகின்றன. இக்காலகட்டத்தில், மணிக்கிராமம் கடல் வணிகத்தில் ஈடுபட்டு, அஞ்சுவண்ணம் குழுவுடன் இணைந்து மேற்கு கடற்கரையில் செயல்படத் தொடங்கியது. தாய்லாந்தில் உள்ள தகூவா பா-வில் கண்டறியப்பட்ட ஒரு தமிழ் கல்வெட்டும் (கி.பி. 9ஆம் நூற்றாண்டு) ஒரு மணிக்கிராமக் குழுவைக் குறிப்பிடுகிறது.

மற்ற வணிகக் குழுக்களுடன் ஒருங்கிணைப்பு

கி.பி. 10ஆம் நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு, ஐநூற்றுவர் (அய்யவோலே ஐநூறு) குழு தென்னிந்தியாவின் முதன்மையான வணிகக் குழுவாக உருவெடுத்தது. மணிக்கிராமம் மற்றும் அஞ்சுவண்ணம் போன்ற குழுக்கள் பின்னர் இந்த பெரிய அமைப்பிற்குள் இணைக்கப்பட்டன. கி.பி. 12ஆம் நூற்றாண்டுக்குள், ஐநூற்றுவர் அனைத்து வணிகக் குழுக்களையும் உள்ளடக்கிய ஒரு பிரம்மாண்ட அமைப்பாக மாறியது. கி.பி. 13ஆம் நூற்றாண்டுக்குள் மணிக்கிராமம் அய்யவோலே குழுவுக்குள் முழுமையாக ஒருங்கிணைக்கப்பட்டது.

மணிக்கிராமம் வணிகம் மட்டுமின்றி, சமூகப் பணிகளிலும் ஈடுபட்டது. குழுவாகவும், தனிப்பட்ட முறையிலும் பல நற்செயல்களை அவர்கள் செய்துள்ளனர்.

கோயில் திருப்பணிகள்:

மணிக்கிராம வணிகர்கள் கோயில்களுக்கு நிலம், பொன், எண்ணெய் போன்றவற்றை நன்கொடையாக வழங்கியுள்ளனர். திருக்குற்றாலம் கல்வெட்டு ஒன்று, “மணிக்கிராமத்து தர்மச்செட்டி ஆயின சடையன் கவையன் வச்ச விளக்கொன்று” என்று குறிப்பிட்டு, அவர்கள் கோயிலுக்கு திருவிளக்கு அமைத்ததை விவரிக்கிறது.

அன்னதானம்:

திருவெள்ளறை கல்வெட்டு ஒன்று, மணிக்கிராமத்து நாராயணன் ஆச்சன் என்பவர் அன்னதானம் அளிக்க ஐம்பது கழஞ்சு பொன் வழங்கியதைக் கூறுகிறது.

அயல் நாடுகளில் மணிக்கிராமத்தார்:

தாய்லாந்தில் கண்டறியப்பட்ட தகூவா பா கல்வெட்டு, தமிழ் வணிகக் குழு ஒன்று அங்கு குளம் வெட்டி அதற்கு ‘அவனி நாரணன்’ என்ற பெயர் சூட்டியதைக் குறிப்பிடுகிறது. இது தமிழகத்தின் மூன்றாம் நந்திவர்மன் பட்டப்பெயர் ஆகும். இதன் மூலம், தமிழ் வணிகர்கள் தாய்லாந்தில் நிலையாகத் தங்கியிருந்ததும், வணிகம் தாண்டி சமூகப் பணிகளில் ஈடுபட்டதும் தெரிகிறது.

ஒன்பதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் மலாய் தீபகற்பத்தில் கிடைத்த ஒரே ஆவணம், தகுவாபாவில் கண்டறியப்பட்ட தமிழ் கல்வெட்டுதான். நாங்கூர் (நாங்கூர் உடையான்) தலைவரால் வெட்டப்பட்ட அவனி நாரணன் என்ற குளம், அங்கிருந்த வணிகக் குழுவான மணிக்கிராமத்தின் பாதுகாப்பில் ஒப்படைக்கப்பட்டது என்று அந்தக் கல்வெட்டு குறிப்பிடுகிறது.

படம்: கல்வெட்டு படம் பின்னூட்டத்தில்

அவனி நாரணன் என்பது பல்லவ மன்னன் மூன்றாம் நந்திவர்மனின் பட்டப்பெயர் ஆகும். இவர் கி.பி. 826 முதல் 849 வரை ஆட்சி செய்தார். எனவே, இந்தக் கல்வெட்டு ஒன்பதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியைச் சேர்ந்தது என மதிப்பிடலாம். இது இந்தியாவிற்கு வெளியே, அந்தப் பிராந்திய மொழியில் கண்டெடுக்கப்பட்ட அரிய ஆவணங்களில் ஒன்றாகும்.

கல்வெட்டின் வாசகம் இதுதான்:

“பவர்மருக்கு மாந்தாந் நாங்கூருடையான் தொட்ட குளம்,

பேர் ஸ்ரீ அவனி நாரணம். மணிக் கிராமத்தார்க்கும் சேனா முகத்தார்க்கும்…….

பதார்க்கும் அடைக்கலம்.”

கல்வெட்டின் விளக்கம்

குளம் அமைத்தவர்: இந்தக் கல்வெட்டு, தமிழகத்தின் காவிரிப்பூம்பட்டினத்திற்கு அருகில் உள்ள நாங்கூர் கிராமத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர், கடல் கடந்து சயாமுக்கு வந்து, திருமாலுக்குக் கோயில் எழுப்பி, அவனி நாரணம் என்ற பெயரில் ஒரு குளம் வெட்டியுள்ளதைக் குறிப்பிடுகிறது.

பாதுகாப்பு: இந்தக் குளம், அங்கு தங்கியிருந்த மணிக்கிராமம் என்ற வணிகக் குழுவின் பாதுகாப்பில் ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளது. இவர்களுடன், சேனா முகத்தார் என்றழைக்கப்படும் போர் வீரர்களும் இருந்தனர்.

வணிகப் பயணம் மற்றும் பாதுகாப்பு

சங்க காலம் தொட்டே சிறந்த துறைமுகமாக விளங்கிய காவிரிப்பூம்பட்டினத்திலிருந்து தமிழ் வணிகர்கள் கப்பல்களில் வெளிநாடுகளுக்குச் சென்றனர். இவர்கள் கடல் கொள்ளையர்களிடமிருந்து தங்களைப் பாதுகாக்க, வீரர்களை அழைத்துச் சென்றனர். கல்வெட்டில் குறிப்பிடப்பட்ட நாங்கூரும், காவிரிப்பூம்பட்டினமும் அருகருகே இருப்பதால், அங்கிருந்து சென்ற வணிகர்களே சயாமில் வணிக மையம் அமைத்திருக்கலாம் எனத் தெரிகிறது.

கி.பி. 8ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த ஆழ்வார் திருமங்கை ஆழ்வாரும், நாங்கூரில் சிறந்த வீரர்கள் இருந்ததாகப் பாடியுள்ளார். சங்க காலத்தில் கரிகாலப் பெருவளத்தான், நாங்கூர் வேளிரின் மகளை மணந்தார் என்பதும் இதற்குச் சான்றாகிறது. எனவே, கடல் கடந்து சென்ற தமிழ் வணிகர்களுக்கு நாங்கூர் வேளிர்கள் உறுதுணையாகச் சென்றிருக்கலாம். கல்வெட்டில் குறிப்பிடப்படும் சேனா முகத்தார் என்பவர்கள் இந்த வீரர்களாக இருக்கக்கூடும்.

நாங்கூர் ஒரு வைணவத் தலம் என்பதால், அங்கிருந்து சென்றவர் திருமாலை நிறுவி, அவனி நாரணம் என்ற குளம் வெட்டியது பொருத்தமாக இருக்கிறது.

இந்தக் குளத்திற்கு அவனி நாரணன் என்று பெயரிட்டதன் பின்னணியும் குறிப்பிடத்தக்கது. அப்போது தமிழகத்தை ஆண்ட பல்லவ மன்னன் தெள்ளாறெறிந்த நந்திவர்மன். இவரைப் பற்றிப் பாடப்பட்ட நந்திக் கலம்பகம் என்ற நூலில், நந்திவர்மன் சிறந்த கடற்படைத் தலைவன் என்றும், அவனிநாரணன் என்ற பட்டம் பெற்றவன் என்றும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அவரது ஆட்சிக்குக் கீழ் காவிரிப்பூம்பட்டினம் இருந்ததால், அங்கிருந்து சென்ற நாங்கூருடையான், தன் மன்னனின் பட்டப்பெயரை குளத்திற்குச் சூட்டியிருக்கலாம்.

இன்று அந்தப் பெயர் மருவி, தாய்லாந்து மொழியில் பிர நராய் என்று அழைக்கப்படுவதாகத் தெரிகிறது. இங்கு கண்டெடுக்கப்பட்ட சிலைகளும் பல்லவர் காலச் சிலைகளை ஒத்திருப்பதன் காரணம் இதுவே.

இந்தக் கல்வெட்டு, கடல் கடந்து சென்ற தமிழ் மக்கள் பல நாடுகளில் தங்கி, அங்குள்ள மக்களோடு இணைந்து, தங்கள் பண்பாட்டையும் போற்றி வாழ்ந்தனர் என்பதற்கு ஒரு சிறந்த சான்றாக உள்ளது.

கூட்டுப்பணிகள்:

இராமநாதபுரம் மாவட்டம், தீத்தாண்டதானபுரத்தில் கண்டெடுக்கப்பட்ட ஒரு கல்வெட்டு, மணிக்கிராமம், அஞ்சுவண்ணம், மற்றும் வளஞ்சியர் போன்ற வணிகக் குழுக்கள் இணைந்து ஒரு சேதமடைந்த கோயிலைப் புதுப்பித்ததைக் குறிப்பிடுகிறது. இதற்கான நிதியைத் திரட்ட, வணிகப் பொருட்கள் மீது ‘அச்சுக்கு ஒரு காசு’ வரி விதிக்கவும் அவர்கள் தீர்மானித்தனர்.

மணிக்கிராமத்தின் சிறப்பு அம்சங்கள்

தனியார் படை: மணிக்கிராமம் போன்ற வணிகக் குழுக்கள் வணிகப் பொருட்களையும், வணிகப் பாதைகளையும் பாதுகாக்க தனிப்பட்ட படைகளை வைத்திருந்தன. தேவைப்படும்போது இந்தப் படைகள் அரசர்களுக்கு உதவின. கிழக்கிந்திய கம்பெனி போன்றே, மணிக்கிராமம் இலங்கை மன்னர்களுக்குத் தங்கள் தனியார் படையை வழங்கி, அங்கு அரசியல் முக்கியத்துவம் பெற்றது. வீரர்களோடு பயணிக்கும் முறை தென்னிந்திய வணிகர்களிடம் இருந்து ஆங்கிலேயர் அறிந்து இருக்கலாம்.

சங்க காலத்தில் வணிகர்கள் ‘எட்டி’, ‘காவிதி’ போன்ற பட்டங்களை அரசர்களிடமிருந்து பெற்றனர். அதேபோல், வீரராகவச் சக்கரவர்த்தி மன்னன் மகோதையார் பட்டினத்தைச் சேர்ந்த இரவிக்கொற்றன் என்ற வணிகருக்கு ‘மணிக்கிராமப் பட்டம்’ அளித்தார். இது, வணிகக் குழுவில் இருந்தவர்களுக்கு அரசர்கள் அளித்த பெருமதிப்பைக் காட்டுகிறது.

வணிகக் குழு நாணயங்கள்:

நாணயங்கள் பொதுவாக வணிகர்கள் தங்கள் புழக்கத்திற்கு உருவாக்கியவை. “சோழிகளை” இதற்காக பண்டையக் காலத்தில் பயன்படுத்தினர். பின்பு 8 சோழிகளைச் சேர்த்து அதனை ஒரு பணம் என்றனர். இவ்வாறு பணத்தின் (வளம்) புழக்கம் பண்டைய இந்தியாவில் தோன்றியது.

மணிக்கிராமம் வணிகர்கள் ‘காசு’, ‘கழஞ்சு’ போன்ற பொன்னாலாகிய நாணயங்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். இரண்டாம் வீரகேரள வர்மன் காலத்தில் ‘அச்சு’, ‘ஆணை அச்சு’, ‘அழகச்சு’ போன்ற வெள்ளி நாணயங்களும் புழக்கத்தில் இருந்தன. இவை, மணிக்கிராம வணிகர்கள் சேர நாட்டிலிருந்து பாண்டிய நாட்டுடன் கொண்டிருந்த வணிகத் தொடர்புகளையும் காட்டுகின்றன.

மணிக்கிராமம், வெறும் வணிகக் குழுவாக இல்லாமல், ஒரு வலுவான சமூக மற்றும் அரசியல் அமைப்பாகவும் செயல்பட்டு, பண்டைய தென்னிந்தியாவின் வளர்ச்சிக்கு முக்கியப் பங்களித்துள்ளது.