பாண்டிய நாட்டில் துவங்கிய வாழ்வும் இடப்பெயர்வும்

பண்டைய காலத்தில் சேர, சோழ, பாண்டிய நாடுகளாகப் பிரிந்திருந்த பாரதத்தின் தெற்குப் பகுதியில், தமிழ் மொழிக்கு முதன்மை அளித்தது

பாண்டிய நாடே ஆகும். மதுரையை மையமாகக் கொண்டு தமிழ் சங்கங்கள் செழித்திருந்தன. நாயக்கர் ஆட்சியில், குறிப்பாக திருமலை நாயக்கர் மறைந்த சுமார் நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பின்னரே இந்தக் குடும்ப வரலாறு தொடங்குகிறது.

மதுரையில் காம்பல் நாயுடு தலைமையிலான ஆறு சகோதரர்களும், ஒரு இளைய சகோதரியும் மாணிக்கம் மற்றும் முத்து வியாபாரம் செய்து செல்வச் செழிப்புடன் வாழ்ந்தனர். குடும்பத்தின் ஒரே இளையவளும், அழகும் நிறைந்த சகோதரியை, ஆளும் வம்சத்தைச் சேர்ந்த உயர் அதிகாரி ஒருவர் மணம் பேசினார். சாதிக் கட்டுப்பாடுகளுக்கு அஞ்சிய காம்பல் நாயுடு, தமது குல மக்களுடன் ஆலோசிக்க அவகாசம் கேட்டார். ஆனால், அந்த இளைஞர் இரண்டு மாதங்களுக்குள் திருமணம் நடக்க வேண்டும், இல்லையேல் குடும்பத்தினர் சிறைப்படுத்தப்படுவார்கள் என்றும், சகோதரி அந்தப்புரத்திற்கு அனுப்பப்படுவார் என்றும் அச்சுறுத்தினார்.

இதன் விளைவாக, காம்பல் நாயுடு குடும்பத்தினர் தங்கள் உடைமைகளை எடுத்துக்கொண்டு, ரகசியமாக இரவோடு இரவாகக் காட்டுப் பாதையின் வழியாக மதுரையை விட்டு வெளியேறினர். இது 16-ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் நிகழ்ந்தது.

கோட்டை மேட்டில் குடியேற்றம் (16-ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி)

மதுரையில் இருந்து புறப்பட்ட அவர்கள், முதலில் திருச்சிராப்பள்ளிக்கு அருகே காவிரி ஆற்றங்கரையில் தங்கி , பின்னர் அரியலூரைச் சேர்ந்த ஒரு ஆதிதிராவிடர் குடும்பத்தையும் உடன் அழைத்துக்கொண்டு உப்புலியபுரத்தை அடைந்தனர். உப்புலியபுரம் மதுரை, திருச்சி, சேலம் ஆகிய நகரங்களுக்குச் செல்லும் வழியில் இருந்ததாலும், பக்கத்தில் திருமலை நாயக்கரால் கட்டப்பட்ட துறையூர் நாயக்கர்களால் அதிகம் பயன்படுத்தப்பட்டதாலும் , அவர்கள் மறைந்து வாழ்வதற்காக, உப்புலியபுரத்துக்கு வடக்கே ஆற்றங்கரையோரம் இருந்த ஒரு வனப் பகுதியைத் திருத்தி, அங்கே குடியேறினர். அந்த இடத்திற்கு கோட்டை மேடு என்று பெயரிட்டனர். அங்கே வளையல்கள், மாணிக்கம், முத்து போன்ற வியாபாரங்களைத் தொடங்கிச் செழித்தனர். தங்கள் குலதெய்வங்களான கரடியான் மற்றும் எல்லைப்பிடாரிக்குச் சிறு கோயில்கள் கட்டி வழிபட்டனர்.

இரத்த வாந்தி நோயும் விசுவாச மாற்றமும்

கொடிய நோயின் தாக்கம்

குலதெய்வ வழிபாடுகள் இருந்தபோதிலும், காம்பல் நாயுடுவின் ஆறு குடும்பங்களை மட்டும் தாக்கிய ஒரு கொடிய இரத்த வாந்தி நோய் பிள்ளைச் செல்வங்களை (3 முதல் 6 வயதுடைய குழந்தைகள்) பலிகொண்டது. மேலும், ஆடு, மாடுகளின் பால் இரத்தமாக மாறி கன்றுகளும் மடிந்தன. சோதிடம், மருத்துவம், மந்திரவாதிகள் எனப் பல வழிகளில் முயன்றும் பலனின்றி, மதுரை மன்னனால் செய்யப்பட்ட பில்லி சூனியம் என்று கருதிச் சடங்குகள் செய்தும் குழந்தைகளின் இறப்பு நின்றபாடில்லை. கடைசியாக எஞ்சியிருந்த மூத்த மகனுக்கும் இரத்தம் வரத் தொடங்கியபோது, கிராமமே அழுகையில் மூழ்கியது.

பிச்சைக்காரப் பெண்மணியின் வருகை

அச்சமயத்தில், சேலத்தில் இருந்து திருச்சி நோக்கிச் சென்றுகொண்டிருந்த மத்திய வயதுடைய பிச்சைக்காரப் பெண்மணி (துறவிப் பெண்) அங்கே வந்தார். அவர் அழுதுகொண்டிருந்த பெற்றோரைச் சந்தித்து, நோயால் தவித்த மகனைத் தன் கையில் ஏந்தி, திரியேக தேவனை வேண்டி, அந்தப் பிள்ளையை அவருக்கே ஒப்புக்கொடுத்தார். அன்னை மரியாவை மன்றாடி, பிள்ளைக்குத் திருமுழுக்குக் கொடுத்துக் கீழே கிடத்தியபோது , குழந்தை எழுந்து தாயிடம் சென்று பால் குடித்தது. இந்த அற்புதத்தைக் கண்ட மக்கள், தங்கள் கடவுளே பெண் தெய்வ வடிவில் வந்து குணப்படுத்தியதாகக் கூத்தாடினர்.

கிறித்தவ மதத்தைத் தழுவுதல்

அப்பெண்மணி தங்கி, கால்நடைகள் உட்பட அனைவரையும் ஆசீர்வதிக்கவே, மாடுகளும் ஆடுகளும் சுத்தமான பாலைக் கொடுக்கத் தொடங்கின. சில நாட்களுக்குப் பின், பிச்சைக்காரப் பெண்மணி விடுகருக்குச் (Vidhukar) (வாடுகூருக்கு) சென்று தமது குருவின் தரிசனம் பெற வேண்டும் என்று கிளம்பினார். அப்போது அவர், தான் ஒரு கிறித்தவர் என்றும், தாங்கள் கிறித்தவர்களாக மாறினால்தான் தன்னால் நிரந்தரமாகத் தங்க முடியும் என்றும் கூறினார்.

தங்கள் தெய்வ வழிபாடுகளும் வைத்தியங்களும் சூனியங்களும் பயனற்றுப் போன நிலையில், இந்தப் பிச்சைக்காரப் பெண்மணி உச்சரித்த தெய்வத்தின் பெயரால் மகன் மீட்கப்பட்ட அற்புதத்தைக் கண்ட காம்பல் நாயுடுவும் மற்றவர்களும், “எங்கள் குல மக்கள் எங்களைப் புறக்கணித்தாலும் பரவாயில்லை, நாங்களும் கிறித்தவர்களாக மாறத் தயார்” என்று முடிவு செய்தனர்.

விடுகர் பேட்டையில் திருமுழுக்கு

அப்பெண்மணி அவர்களுக்கு ஞானோபதேசங்களையும் வேதோபதேசங்களையும் சில நாட்கள் போதித்துத் தயார் செய்தார்.

இளைய சகோதரரைத் தவிர்த்து மற்ற ஐந்து குடும்பத்தினரும், அவருடன் விடுகர் பேட்டைக்குச் சென்று தங்கள் மாமுனிவர் குருவைத் தரிசித்தனர். அங்கே சவரியார் சுவாமி அவர்களின் அறிவைச் சோதித்து, அவர்கள் திருமுழுக்கிற்குப் பின்னால் எதிர்கொள்ளும் சமூகப் போராட்டங்களுக்கு அறிவுரை கூறினார். இதனால், ஐந்து குடும்பங்களும் (மற்றும் அவர்களுடன் இருந்த ஆதிதிராவிடரும்) மகிழ்ச்சியுடன் திருமுழுக்கு பெற்றனர்.

திருமுழுக்கு நடந்தது பற்றி மூன்று விதமான கருத்துகள் நிலவுகின்றன:

• அ. பொன்னுசாமி நாயுடு: 16-ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் விடுகர் பேட்டையில் நடந்தது.
• பிரெஞ்சு மறைப்பணியாளர்கள் (1898): 17-ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் பிராட்டக்குடியில் (Prattacudy) நடந்தது.
• சேவியர் டி கொண்டப்பா: புனித பிரான்சிஸ் சவேரியாரால் 1545-இல் நடந்தது.

கோட்டப்பாளையத்தின் ஆரம்பம்

சமாதான உடன்பாடும் புறக்கணிப்பும்

வீடு திரும்பிய காம்பல் நாயுடு, தங்களைப் போல மதம் மாற அஞ்சிய இளைய சகோதரனுக்கு அன்புடன் அறிவுரை கூறி , அவனது விருப்பப்படி சொத்துக்களைப் பிரித்துக் கொடுத்து , சகோதரி மற்றும் அவரது கணவருக்கும் உரிய பங்கை அளித்தார். இருப்பினும், திருமுழுக்கு பெற்ற ஐந்து குடும்பத்தினரையும், அவர்களுடன் இருந்த திராவிடரையும் பழைய கோட்டை மேட்டின் மக்கள் சமயப் பாகுபாடு காட்டிக் குறை கூறத் தொடங்கினர்.

மரிய மகதலேனாளின் தரிசனம்

இந்தத் துன்பங்கள் மிகுந்த காலத்தில், பிச்சைக்காரப் பெண்மணி மீண்டும் கோட்டை மேட்டிற்கு வந்தார். அவர் இடைவிடாமல் நவநாள் செபங்கள், நோன்புகள் ஆகியவற்றை நடத்தி அவர்களுக்கு ஆறுதல் அளித்தார்.

ஒருநாள் இரவில், காம்பல் நாயுடுவின் கனவில் சூரியனைப் போலப் பிரகாசிக்கும் ஒளியுடன் வெள்ளை உடை தரித்த இரண்டு அரசிகள் தோன்றினர். மகுடம் அணிந்திருந்த அன்னை, “இனி அஞ்சாதே, நாங்கள் உன்னுடன் இருக்கிறோம். ஆனால், இந்த இடம் உனக்கு ஏற்றதல்ல. இங்கிருந்து வடக்கே சிறிது தூரத்தில் உள்ள விராலி வனத்தின் நடுவில் ஒரு சிறிய சிலுவை தோன்றும். அங்கே எனக்காக ஓர் ஆலயத்தைக் கட்டி, அங்கேயே குடியேறுங்கள்” என்று கட்டளையிட்டார்.

அச்சத்துடன் எழுந்த தலைவர், துறவிப் பெண்மணியிடம் கனவை விவரிக்க , மகுடம் அணிந்தவள் நித்திய அன்னை என்றும், சிலுவையின் அடியில் நின்று தவத்தினால் மகிமை பெற்ற மற்ற அன்னை புனித மரிய மகதலேனாள் என்றும் அவர் விளக்கினார்.

புதிய இடத்தில் குடியேற்றம்

மறுநாளே அவர்கள் சென்று தேடியபோது, காய்ந்து, கருகி, கறை படிந்த ஒரு மரச் சிலுவையைக் கண்டனர். மகிழ்ந்த அவர்கள், தங்கள் வேலைகளை விட்டுவிட்டு, முதலில் சிலுவைக்கு ஒரு குடில் கட்டினர். பின்னர் அதன் அருகே தங்கள் வீடுகளையும் கட்டிக்கொண்டு, ஐந்து குடும்பங்களும் ஆதிதிராவிடரும் கோட்டை மேட்டை விட்டு நீங்கிப் புதிய இடத்தில் குடியேறினர்.

விராலி வனத்தின் அந்தப் பகுதி அன்று முதல் கோட்டப்பாளையம் என்ற பெயரால் அழைக்கப்படலாயிற்று. மரிய மகதலேனாள் காட்டிய இந்த இடத்தில்தான் ஆலயம் கட்டத் தொடங்கப்பட்டது.

ஆலயக் கட்டுமானமும் வம்சப் பொறுப்புகளும்

ஆரம்ப ஆலயங்கள்

• முதலில் கோட்டப்பாளையத்தில் வைக்கோல் கூரை வேயப்பட்ட சிறு சப்பல் (குடில்) 16-ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் கட்டப்பட்டது.
• பின்பு, 17-ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் இயேசுசபைக் குருவான சவரியார் சுவாமி அவர்கள் முதல் சிறிய ஆலயத்தைக் (சுவர்கள் மற்றும் தூண்கள்) கட்டத் தொடங்கினார்.
• இறுதியாக, 18-ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் இயேசுசபைக் குருவும், தமிழ் அறிஞருமான வீரமாமுனிவர் என்று அறியப்படும் தைரியநாத சுவாமி (Fr. Beschi) அவர்கள் அந்தச் சிறிய ஆலயத்தின் கட்டுமானத்தை நிறைவு செய்தார்.

புதிய ஆலயக் கட்டுமானம் (20-ஆம் நூற்றாண்டு)

20-ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், பழைய ஆலயம் மக்கள்தொகைக்குச் சிறியதாக இருந்ததால், அதே இடத்தில் புதிய

மரிய மகதலேனா ஆலயத்தைக் கட்டும் பணி தொடங்கியது.

• பூர்வீகக் குருவான அருட்தந்தை மாரி-ஜோசப் அவர்களால் பணிகள் தொடங்கப்பட்டு, பிரெஞ்சு குருவான அருட்தந்தை எம்.எம். புலியார்ட் அவர்களால் சுமார் 1913-ஆம் ஆண்டு வாக்கில் நிறைவு செய்யப்பட்டது.
• இந்தக் கட்டுமானப் பணி 10 ஆண்டுகள் நீடித்தது. அருட்தந்தை பிரான்சுவா பேயோல் (François BAYOL) ஆலயத் திட்டத்தை வரைந்திருக்கலாம், மேலும் அருட்தந்தை எம். டிடியர், அருட்தந்தை ஆர். மிகோட், அருட்தந்தை ஜே.பி. நீல் போன்ற பிரெஞ்சு குருக்களும் பங்கேற்றனர்.

குடும்ப வம்சாவளியின் பொறுப்புகள்

• காம்பல் நாயுடு குடும்பம் சென்ற பிறகு, பழைய கோட்டை மேடு காலரா போன்ற நோய்களாலும் சண்டைகளாலும் அழிந்தபோது , மூத்த காம்பல் நாயுடு அவர்கள், தங்கள் மீது துன்பம் இழைத்தவர்களையும் மற்றும் இளைய சகோதரனையும் அழைத்து , மேற்கே சிறிது தள்ளி ஒரு புதிய கோட்டை மேட்டைக் குடியமர்த்தினார்.
• இளைய சகோதரனுக்கு ஆண் வாரிசு இல்லாததால் , அவரது மகளுக்குத் திருமணம் செய்து கொண்ட மருமகனுக்குச் சொத்துக்களையும், காம்பல் நாயுடு என்ற குடும்பப் பெயரையும், குலதெய்வ வழிபாட்டுப் பொறுப்பையும் அளித்தார்.
• பழைய கால வழக்கப்படி, இந்துக்களின் முக்கிய விழாக்களிலும், மாரியம்மன் திருவிழாவிலும் மூத்த காம்பல் நாயுடுவின் குடும்ப வாரிசுக்கு மரியாதை அளித்து, விழாவைத் தொடங்கி வைக்கும் மரியாதை 1912 வரை நீடித்தது.
• கிராமத்து மற்றும் ஆலய நிர்வாகப் பொறுப்புகளைப் பெரிய குடும்பமே கையாண்டது. சரவப்ப நாயுடுவின் பேரன்களான முத்து நாயுடு, இராஜு நாயுடு, ராயலு நாயுடு ஆகியோர் தற்போதைய பொறுப்பாளர்களாக இருந்தனர்.

கௌரி குலபதி வம்சமும் ஆலயத்தின் முக்கியத்துவமும்

இணைந்த வம்சாவளி

கௌரி குலபதி (வலையக்கார நாயக்கர்) கிறித்தவ இனத்தைச் சேர்ந்த அனைவரையும் காம்பல் நாயுடு குடும்பத்துடன் இணைப்பது புனித

மரிய மகதலேனாளின் தரிசனமே ஆகும்.

• ஆலயப் பொறுப்பாளர்களாக இக்னேசி முத்து நாயுடு மற்றும் அவரது முன்னோர்கள்.
• மைசூர் சமஸ்தானத்தின் திவானாக இருந்த த. அ. தும்புச் செட்டியார் (T. A. Thumboo Chettiar). அவரது முன்னோர்கள் சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு இயேசுசபைக் குருக்கள் மூலம் கத்தோலிக்க மதத்தைத் தழுவினர்.
• ஆலய நிர்வாகப் பொறுப்பில் இருந்த பிச்சை முத்து நாயுடு, அவரது புதுவை சகோதரர் தம்பௌ நாயுடு, மற்றும் புதுவை கஸ்தூரி கொண்டப்பச் செட்டியாரின் கொள்ளுத் தாத்தாவான கொண்டப்ப நாயுடு.

ஆலயத்தின் புனரமைப்பு (1929)

• புதுவையின் சேவியர் டி கொண்டப்பா (Xavier de Condappa) அவர்கள் 1928-ஆம் ஆண்டு ஆலயப் பராமரிப்பிற்காக அணுகப்பட்டபோது , அவர் கோட்டப்பாளையத்திற்கு வருகை தந்து , பிரதானப் பலிபீடத்தைப் புனரமைத்து, புதிய தங்க ஆபரணங்களால் அலங்கரித்தார் (1929).
• சேவியர் டி கொண்டப்பாவின் சகோதரர் பால் டி கொண்டப்பா (Paul de Condappa) அவர்கள், பக்கப் பலிபீடத்தை “லூர்துவின் நினைவாக” நன்கொடையாக அளித்தார்.

சிலைகளின் மீட்கப்பட்ட வரலாறு

முன்னோர்கள், அன்னை மரியாள் மற்றும் மரிய மகதலேனாள் ஆகியோரின் சம அளவுள்ள சிலைகளைச் செய்து மிகுந்த பக்தியுடன் வழிபட்டு வந்தனர். ஒரு குழப்பத்தின் போது, மற்ற சிலைகளையும் உடைமைகளையும் கைவிட்டு, இந்த இரண்டு சிலைகளையும் மட்டும் அருகிலிருந்த காட்டில் ஒளித்து வைத்தனர். பின்னர் திரும்பி வந்து, சிலைகளை மறைத்து வைத்த இடத்தை மறந்ததால் துயரடைந்து , ஒருவர் மூலம் தகவல் பெற்று மேளதாளத்துடன் சென்று, அந்தச் சிலைகளை மீட்டு, மீண்டும் ஆலயத்தில் வைத்து வழிபட்டனர். சிலைகள் இல்லாதபோது தங்கள் முன்னோர்கள் அடைந்த துன்பத்தை இந்தக் கூலபதி வம்சத்தினர் மறக்கக் கூடாது.

மறைந்த தலைமை ஆசிரியர் அ. பொன்னுசாமி நாயுடுவின் வேண்டுகோள்

தற்போது இந்த புனித தலம் ஒரு பள்ளிக்கூடமாக இயங்குவதாகவும் , இது இடிக்கப்படுவதற்கு முன் பழைய புனிதத் தலமாகப் புனரமைக்கப்பட வேண்டும் என்றும் , இந்த நிலை தொடர்ந்தால் நாயுடு குடும்பத்தின் இருப்பு கிராமத்தில் இல்லாமல் போய்விடும் என்றும் , சிதறி வாழும் கூலபதி வம்சத்தினர் அனைவரும் தங்கள் தாயகத்தின் பரிதாப நிலையை உணர்ந்து , ஆலயத்தின் முன்னேற்றத்தில் பங்கேற்க வேண்டும் என்றும் அவர் உருக்கமான வேண்டுகோள் விடுத்தார்.

சேவியர் டி கொண்டப்பா: வம்ச மரபைக் காத்த கொடையாளி

பிறப்பும் காலமும்

சேவியர் டி கொண்டப்பா (Xavier de Condappa) அவர்கள் 1882 ஆம் ஆண்டு புதுச்சேரியில் பிறந்தார். அவரது சகோதரர் பால் டி கொண்டப்பா ஆவார். அவரது தொழில்முறைப் பின்னணி பற்றிய தெளிவான தகவல்கள் இல்லாவிட்டாலும், அவர் ஒரு பெரிய மற்றும் செல்வாக்கு மிக்க கௌரி கூலபதி கிறித்தவக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர் என்பது உறுதியாகிறது. அவரது மறைவு 1944 ஆம் ஆண்டு நிகழ்ந்தது.

சேவியர் டி கொண்டப்பா, கோட்டப்பாளையத்தைச் சேர்ந்த முத்து நாயுடுவின் பேரனும், அவரது துணைவியார் முத்தம்மாவின் இல்லத்தைப் பார்வையிட்டவரும் ஆவார். 1937 ஆம் ஆண்டு தமிழில் வெளியிடப்பட்ட “சேவியர் டி கொண்டப்பா – ஆரோக்கியமரி” என்ற நூலில் அவர் குறித்த தகவல்கள் இடம்பெற்றுள்ளன. மேலும், கோட்டப்பாளையத்தைச் சேர்ந்த ஆரோக்கியமரி (பிறப்பு: 1913, மறைவு: 1984) என்பவரை அவர் திருமணம் செய்திருக்கலாம் என்றும் கருதப்படுகிறது.

வம்சாவளி குறித்த நிலைப்பாடு

சேவியர் டி கொண்டப்பாவின் வரலாற்றில் மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பகுதி, கோட்டப்பாளையம் காம்பல் நாயுடு குடும்பத்தின் கிறிஸ்தவ மத மாற்றத்தின் காலத்தைப் பற்றிய அவரது உறுதியான நிலைப்பாடாகும். சுமார் 1925 ஆம் ஆண்டு வாக்கில், இவர் தனது மூதாதையரான காம்பல் நாயுடுவின் மதமாற்றம் குறித்து ஒரு முக்கியக் கருத்தை முன்வைத்தார்:

“கோட்டப்பாளையத்தைச் சேர்ந்த இந்து மதத்தைச் சேர்ந்த காம்பல் நாயுடு, புனித பிரான்சிஸ் சவேரியாரால் 1545 ஆம் ஆண்டில் கத்தோலிக்க மதத்தைத் தழுவினார். இந்தத் தகவல் திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டம் துறையூர் வழி மேட்டூர் அஞ்சலில் உள்ள கோட்டப்பாளையம் ஆலயத்தின் முதல் திருமுழுக்குப் பதிவேட்டில் காணப்படுகிறது.”

இந்தக் கூற்று, மற்ற வரலாற்றுத் தரவுகளிலிருந்து முரண்படுகிறது. உதாரணமாக:

• அ. பொன்னுசாமி நாயுடு இந்த மதமாற்றம் 16-ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் விடுகர் பேட்டையில் நடந்ததாகக் கூறுகிறார்.
• பிரெஞ்சு மிஷனரிகள் (MEP) இது 17-ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் பிராட்டக்குடியில் நடந்ததாகப் பதிவு செய்தனர்.

புனித பிரான்சிஸ் சவேரியார் 1542 இல் இந்தியா வந்ததை அடிப்படையாகக் கொண்டு, அவர் நேரடியாகவே காம்பல் நாயுடுவை மதம் மாற்றியிருக்க முடியும் என்று சேவியர் டி கொண்டப்பா உறுதியாக நம்பியிருக்கலாம். இந்தக் கூற்று, குடும்ப மரபுப் பதிவுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டதாக இருக்கலாம் அல்லது உள்ளூர் பள்ளித் தலைமையாசிரியரான அ. பொன்னுசாமி நாயுடுவின் தகவல்களின் மூலம் அவர் இந்த முடிவுக்கு வந்திருக்கலாம் என்றும் சில ஆய்வாளர்கள் சந்தேகம் எழுப்புகின்றனர்.

கோட்டப்பாளையம் ஆலயத்திற்கான மகத்தான பங்களிப்பு

கோட்டப்பாளையம் புனித மரிய மகதலேனா ஆலயத்தின் வரலாற்றில் சேவியர் டி கொண்டப்பாவின் பங்கு மிக முக்கியமானது.

Xavier de Condappa (1882- 1944) from Pondicherry and Arokiamarie née Mutthu Naïdou (1913 – 1984) from Kottapalayam

Paul de Condappa (1884 – 1944 ) from Pondicherry and Magalavathy Amma (1896 – 1953) from Bangalore.

பிரதான பலிபீடப் புனரமைப்பு (1928-1929): 1928 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதத்தில், கோட்டப்பாளைய மக்கள் ஆலயத்தின் பராமரிப்புக்காகவும், அப்போது சிறிய நிதி உதவியுடன் மட்டுமே கட்டப்பட்டிருந்த பிரதான பலிபீடத்தை மேலும் மேம்படுத்தவும், சேவியர் டி கொண்டப்பாவை அணுகினர். அவரது உதவி உறுதியானது என்றாலும், அவர் ஆலயத்தைப் பார்வையிட்ட பின்னரே தாராளமாக உதவுவதாகத் தெரிவித்தார்.

மகிழ்ச்சியுடன் கோட்டப்பாளையத்திற்கு வருகை தந்த சேவியர், பலிபீடத்தைப் பார்த்து வியந்து நின்றார். அவர் தனது சொந்த நிதியைப் பயன்படுத்தி பிரதான பலிபீடத்தைப் புனரமைத்து அழகுபடுத்தியதுடன், அதற்குப் புதியதும் கவர்ச்சியானதுமான தங்க ஆபரணங்களையும் அணிவித்தார். இந்தச் சீரமைப்புப் பணிகள் 1929 ஆம் ஆண்டில் நிறைவடைந்தன.

குடும்பத் தொடர்புகளை வலுப்படுத்துதல்: ஆலயத்தைப் பார்வையிட்ட பின்னர், சேவியர் டி கொண்டப்பா தனது மாணிக்க வியாபாரியான தாத்தா முத்து நாயுடுவின் இல்லத்தைப் பார்க்கச் சென்றார். அங்கே பாட்டி முத்தம்மாள் வசித்த இடத்தையும், அவரது சகோதரி சரவம்மாள் காண்பித்தார். இந்தச் சந்திப்புகள் மூலம், அவர் புதுவையிலிருந்து கோட்டப்பாளையத்தில் இருந்த தனது பூர்வீகக் குடும்பத் தொடர்புகளை மேலும் உறுதிப்படுத்திக் கொண்டார்.

பக்கப் பலிபீடத்திற்கான பங்களிப்பு: சேவியர் டி கொண்டப்பாவின் சகோதரர் பால் டி கொண்டப்பாவும் (பிறப்பு: 1884, மறைவு: 1944) ஆலயத்தின் வளர்ச்சிக்குத் தன் பங்கைச் செலுத்தினார். அவர் “லூர்துவின் நினைவுப் பரிசாக” ஆலயத்தின் பக்கப் பலிபீடத்தை நன்கொடையாக அளித்தார். இதுவும் 1929 ஆம் ஆண்டிலேயே பிரதான பலிபீடத்தின் புனரமைப்புடன் சேர்ந்து கட்டப்பட்டிருக்கலாம் எனக் கருதப்படுகிறது.

ஒரு வம்சாவளித் தொடரணி

சேவியர் டி கொண்டப்பா, கோட்டப்பாளையத்துடன் நெருங்கிய தொடர்பைக் கொண்டிருந்தது போலவே, மைசூர் சமஸ்தானத்தின் திவானாகப் பணிபுரிந்த த. அ. தும்புச் செட்டியாரும் (T. R. A. Thumboo Chetty – 1837-1907) காம்பல் நாயுடுவின் பெரிய குடும்பத்தின் வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர் என்று அ. பொன்னுசாமி நாயுடு குறிப்பிடுகிறார். இதன் மூலம், கௌரி கூலபதி கிறித்தவ சமூகத்தின் பிரதான குடும்பங்கள் பல நூற்றாண்டுகளாகப் பரந்து விரிந்து, பல்வேறு முக்கியப் பதவிகளை வகித்துள்ளது தெளிவாகிறது.

Rajamma Thumboo Chetty (1848-1934) and T. R. A. Thumboo Chetty (1837 – 1907)

சேவியர் டி கொண்டப்பா, வெறும் கொடையாளியாக மட்டுமல்லாமல், தனது குடும்பத்தின் பண்டைய வரலாற்றையும், விசுவாசத்தின் வேர்களையும் ஆவணப்படுத்திய, தன் வம்சத்தின் பெருமையைப் போற்றிய ஒரு முக்கியப் புள்ளியாக வரலாற்றில் நிலைத்திருக்கிறார்.

தாங்கள் வழங்கிய குறிப்புகளின் அடிப்படையில், சர் டி. ஆர். ஏ. தும்புச் செட்டியார் அவர்களின் விரிவான வாழ்க்கை வரலாற்றை, அவரது கல்விப் பின்னணி, அரசுப் பணிகள், நீதித்துறை மற்றும் மைசூர் திவானாகப் பணியாற்றியது உள்ளிட்ட தகவல்களை உள்ளடக்கி, இங்கே சிறந்த தமிழ் நடையில் வழங்குகிறேன்.

சர் டி. ஆர். ஏ. தும்புச் செட்டியார்: பூர்வீகமும் வம்ச மரபும்

சர் டி. ஆர். ஏ. தும்புச் செட்டியாரின் பெயரில் உள்ள “திருச்சிராப்பள்ளி இராயலு ஆரோக்கியசாமி” என்ற அடைமொழியே, அவரது பூர்வீகம் மற்றும் வம்சாவளி தொடர்புகளைச் சுட்டிக் காட்டுகிறது. 1800-ஆம் ஆண்டு வாக்கில் அவரது மூதாதையர்கள் சென்னைக்குக் குடிபெயர்வதற்கு முன்பாக, அவர்கள் திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டத்தில் நீண்ட காலமாக வாழ்ந்திருக்க வேண்டும் என்ற வலுவான கருத்து நிலவுகிறது.

1. பெயரும் திருச்சித் தொடர்பும்

• திருச்சி அடையாளம்: தென்னிந்தியாவில், ஒரு நபரின் பெயருடன் அவர் சார்ந்த ஊரை அல்லது புகழ்பெற்ற இடத்தைச் சேர்த்து அழைப்பது பொதுவான வழக்கம். இந்த அடிப்படையில், தும்புச் செட்டியாரின் முன்னோர்கள் திருச்சிராப்பள்ளி நகரில் அல்லது அதற்கு அருகிலுள்ள ஒரு முக்கியமான பகுதியில் வசித்திருக்க வேண்டும் எனக் கருதப்படுகிறது.
• தாயின் சொந்த ஊர் மரபு: தெலுங்கு சமூக மரபுகளின்படி, தாய் தனது சொந்த ஊரில் பிரசவம் பார்க்கும் வழக்கம் உண்டு. தும்புச் செட்டியாரின் தாயார் கித்தேரி உம்மாள் (Kitheri Ummah) திருச்சிராப்பள்ளியைச் சேர்ந்தவராக இருந்தால், அவர் அங்கே பிறந்திருக்கவும் வாய்ப்புள்ளது.

2. கோட்டப்பாளையம் – காம்பல் நாயுடு குடும்பத் தொடர்பு

தும்புச் செட்டியாரின் குடும்பம், திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டத்தின் கோட்டப்பாளையம் கிராமத்துடன் ஆழமான வேர்களைக் கொண்டுள்ளது.

• பொன்னுசாமி நாயுடுவின் கூற்று: கோட்டப்பாளையம் கத்தோலிக்கப் பள்ளித் தலைமையாசிரியரான அ. பொன்னுசாமி நாயுடு 1929-இல் வெளியிட்ட நூலில், தும்புச் செட்டியார் அவர்கள் காம்பல் நாயுடு குடும்பத்தின் வழித்தோன்றல் என்றும், அவர் கௌரி கூலபதி கிறித்தவ சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் என்றும் உறுதிபடத் தெரிவிக்கிறார். தும்புச் செட்டியார், அவரது சகோதரர் த. இரா. தனசாமி செட்டியார், மற்றும் அவர்களது தந்தை இராயலு செட்டியார் ஆகியோர் இந்தப் பெருங்குலத்தைச் சேர்ந்தவர்களே.
• காம்பல் நாயுடுவின் பூர்வீகம்: காம்பல் நாயுடு குடும்பம் ஆரம்பத்தில் மதுரையில் மாணிக்கம் மற்றும் முத்து வியாபாரம் செய்து வந்த செல்வந்தர்கள் ஆவர். 16-ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், சமூகப் பிரச்சனைகள் காரணமாக மதுரையை விட்டு வெளியேறி, முதலில் உப்புலியபுரத்திலும், பின்னர் கோட்டப்பாளையத்திலும் குடியேறிய முதல் குடும்பம் இவர்களே ஆவர். தும்புச் செட்டியாரின் முன்னோர்கள், சுமார் 300 ஆண்டுகளாக கோட்டப்பாளையத்தில் வசித்திருக்கலாம் என்று பொன்னுசாமி நாயுடு குறிப்பிடுகிறார்.
• சேவியர் டி கொண்டப்பாவின் வாதம்: புதுவையைச் சேர்ந்த சேவியர் டி கொண்டப்பா (Xavier de Condappa) தனது குடும்பப் பதிவேடுகளை ஆதாரமாகக் காட்டி, காம்பல் நாயுடு குடும்பம், புனித பிரான்சிஸ் சவேரியாரால் 1545-இல் கிறித்தவர்களாக மாறியதாகப் பதிவு செய்துள்ளார்.

3. மதம் மற்றும் குல மரபு

தும்புச் செட்டியாரின் குடும்பம் கத்தோலிக்க மதத்தை தழுவிய வரலாறு, தென்னிந்தியாவில் இயேசுசபை (Jesuit) குருக்களின் நீண்டகாலப் பணியுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.

• இயேசுசபைக் குருக்களின் பங்கு: தும்புச் செட்டியாரே தனது 1900 ஆம் ஆண்டைய குறிப்பில், “எனது முன்னோர்கள் சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு இயேசுசபைக் குருக்கள் மூலமாகக் கத்தோலிக்க மதத்தைத் தழுவினர்” என்று தெளிவாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். இயேசுசபைக் குருக்கள், இந்து சமய மற்றும் சமூகப் பழக்கவழக்கங்களுக்கு முரணில்லாத சாதிக் கட்டுப்பாடுகளைத் தாராளமாக அனுமதித்ததாலேயே, அவர்களால் ஆயிரக்கணக்கான குடும்பங்களை மதமாற்றம் செய்ய முடிந்தது என்று அவர் குறிப்பிடுகிறார்.
• ராபர்ட் டி நொபிலியின் பணி: புனித பிரான்சிஸ் சவேரியார் 1542 இல் தென்னிந்தியாவில் நற்செய்திப் பணியைத் தொடங்கினாலும், அவர் திருச்சிராப்பள்ளிக்கு வந்திருக்க வாய்ப்பில்லை எனக் கருதப்படுகிறது. அவருக்குப் பிறகு வந்த இயேசுசபைக் குருக்கள் பணியைத் தொடர்ந்தனர். குறிப்பாக, ராபர்ட் டி நொபிலி 1606 இல் புகழ்பெற்ற மதுரை மிஷனை நிறுவி, 1623 இல் திருச்சிராப்பள்ளியிலும் ஒரு குடியேற்றத்தை உருவாக்கினார். இந்தச் சூழலே, தும்புச் செட்டியார் முன்னோர்கள் இயேசுசபையினரால் மதம் மாறியிருக்க வேண்டும் என்ற கருத்துக்கு வலு சேர்க்கிறது.

4. தேசாய் மற்றும் ராயலு பட்டம்

தும்புச் செட்டியாரின் தந்தையார் இராயலு செட்டியார், “தேசாய் இராயலு செட்டி காரு” (Desayi Royalu Chetti Garu) என்று அழைக்கப்பட்டார். இந்தப் பட்டங்கள் அவர்களது குலப் பெருமையையும், சமூகப் பொறுப்புகளையும் குறிக்கின்றன.

• தேசை (Desayi) பட்டம்: ‘தேசை’ என்பது நாட்டைக் குறிக்கும் ஒரு சொல். இந்தத் தலைமைப் பதவி பெரும்பாலும் பரம்பரை முறையில் வரும் ஒன்றாகும். ஆற்காடு மாவட்டத்திலுள்ள பல வட்டாரங்களில், கவராயா/பலிஜா சாதியைச் சேர்ந்த தலைவர்கள் ‘தேசாய் செட்டியார்’ என்று அழைக்கப்பட்டனர். இவர்கள் நீதிபதியைப் போன்ற ஒரு சமூக அதிகாரத்தை வகித்தனர். தும்புச் செட்டியாரின் தந்தை தன் சாதியின் தலைவராகவும், நேர்மையான மனிதராகவும் மதிக்கப்பட்டார்.
• ராயலு (Rayalu) பட்டம்: விஜயநகரப் பேரரசின் மன்னர்கள் பொதுவாக ‘ராயலு’ என்று அழைக்கப்பட்டனர் (சமஸ்கிருதத்தில் ராயா). தெலுங்கு மொழியில் ராயலு என்பது மரியாதையின் காரணமாகப் பன்மையைக் குறிக்கும் சொல்லாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது. காம்பல் நாயுடு குடும்பம் விஜயநகரப் பேரரசின் விரிவாக்கத்தின் போது தெற்கே வந்த தெலுங்கு நாயக்கர் மரபில் வந்தவர்கள் என்பதால், இந்த ராயலு என்ற பட்டம் அவர்களது தெலுங்குப் பின்னணியையும், உயரிய சமூக அந்தஸ்தையும் குறிக்கலாம்.

மொத்தத்தில், சர் டி. ஆர். ஏ. தும்புச் செட்டியார் ஒரு புகழ்பெற்ற இந்திய ஆளுமையாக இருந்தாலும், அவரது வேர்கள் திருச்சிராப்பள்ளிக்கு அருகிலுள்ள கோட்டப்பாளையம் என்ற சிறிய கிராமத்தில், மாணிக்கம் மற்றும் முத்து வியாபாரம் செய்த வலிமையான கௌரி கூலபதி காம்பல் நாயுடு குடும்பத்தில் ஆழமாகப் பதிந்துள்ளன என்பது தெளிவாகிறது.

சர் டி. ஆர். ஏ. தும்புச் செட்டியார் (1837 – 1907): மைசூரின் முதல் இந்தியத் தலைமை நீதிபதி

திருச்சிராப்பள்ளி இராயலு ஆரோக்கியசாமி தும்புச் செட்டியார் (Trichinopoly Rayalu Arakiaswamy Thumboo Chetty) என்ற முழுப்பெயர் கொண்ட சர் டி. ஆர். ஏ. தும்புச் செட்டியார், பிரிட்டிஷ் இந்தியாவில் மைசூர் சமஸ்தானத்தில் உயரிய பதவிகளை வகித்த முதல் இந்தியர்களில் ஒருவர்.

ஆரம்பகால வாழ்வும் கல்வியும்

தும்புச் செட்டியார் தனது ஆரம்ப ஆண்டுகளைச் சென்னையில் உள்ள ‘பிளாக் டவுன்’ (Black Town) என்று அழைக்கப்பட்டு, பின்னர் ஜார்ஜ் டவுன் என்று பெயர்மாறிய பகுதியில் கழித்தார்.

• மொழிப் பயிற்சி: அவர் முதலில் திண்ணைப் பள்ளியில் (pial school) தன் தாய்மொழிகளைக் கற்றார்.
• ஆங்கிலக் கல்வி: பின்னர், புகழ்பெற்ற ‘தி ஃப்ரீ சர்ச் மிஷன் இன்ஸ்டிடியூஷன்’ (The Free Church Mission Institution) என்று அழைக்கப்பட்டு, பின்னாளில் ‘மதராஸ் கிறிஸ்டியன் காலேஜ்’ என்று அறியப்பட்ட கல்வி நிறுவனத்தில் ஆங்கிலக் கல்வியைப் பெற்றார்.
• சட்டக் கல்வி: அவர் முதலில் மெர்கன்டைல் நிறுவனமான ‘கிரிஃபித்ஸ் அண்ட் கம்பெனி’யில் (Griffith’s and Co.) பயிற்சியாளராகச் சேர்ந்தார். அங்கு அவரது தந்தை தேசை இராயலு செட்டியார் தலைமை கணக்கராகப் பணியாற்றினார். பின்னர், மதராஸ் சட்ட மேலவையின் (Madras Legislative Council) மேலாளராகப் பொறுப்பேற்றபோது, சட்டச் செயலாளராக இருந்த திரு. ஜான் டாவ்சன் மேய்ன் (John Dawson Mayne) என்பவரின் தூண்டுதலின் பேரில் சட்ட வகுப்புகளில் சேர்ந்தார். 1866 ஆம் ஆண்டு நடந்த இறுதித் தேர்வில் சட்டத் திறனுக்கான முதல் பரிசை வென்றார்.

அரசுப் பணியில் அடியெடுத்து வைத்தல்

1855 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம், மதராஸ் இராணுவத்தின் தளவாடப் பொறுப்பாளர் அலுவலகத்தில் (Quarter Master General of the Madras Army) ஒரு எழுத்தராகத் தனது பொதுச் சேவையைத் தொடங்கினார். படிப்படியாகப் பணக் காப்பாளர் (Cash-keeper), குறியீட்டாளர் (Indexer) போன்ற பதவிகளுக்கு உயர்ந்தார்.

நீதித்துறைப் பயணம் (1866 – 1890)

சட்டத் தகுதி பெற்ற பிறகு, அவர் நீதித்துறையில் உயரியப் பதவிகளை வகித்தார்:

• மாவட்ட முன்சீப் (District Munsiff): 1866 ஆம் ஆண்டு மதராஸ் உயர்நீதிமன்றத்தால் பல்லாரி மாவட்டத்தில் உள்ள புர்கி (Purghi) மாவட்ட முன்சீப் நீதிமன்றத்தின் நீதிபதியாக நியமிக்கப்பட்டார்.
• மைசூர் சேவை (1867): மைசூர் சமஸ்தானம் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின் கீழ் இருந்தபோது, 1867 ஆம் ஆண்டில் பெங்களூரில் உள்ள நீதித்துறை ஆணையாளர் நீதிமன்றத்தில் (Judicial Commissioner’s Court) சிரஸ்தாராக (Sheristadar – தலைமை அதிகாரியாக) நியமிக்கப்பட்டார்.
• மாவட்ட மற்றும் அமர்வு நீதிபதி: 1879 ஆம் ஆண்டில், நந்திதுர்க் பிரிவின் (Nandidroog Division) மாவட்ட மற்றும் அமர்வு நீதிபதி (District and Sessions Judge) என்ற முக்கியமான பதவிக்கு நியமிக்கப்பட்ட முதல் பூர்வீக இந்தியர் இவரே ஆவார். இந்தப் பதவியை அவர் சுமார் ஐந்து ஆண்டுகள் திறம்படக் கையாண்டார்.

தலைமை நீதிபதியாகவும் திவானாகவும் உயர்வு

மைசூர் சமஸ்தானம் 1881 இல் அதன் ஆட்சி உரிமையைத் திரும்பப் பெற்ற பிறகு (Rendition of Mysore), தும்புச் செட்டியார் உயர் பதவிகளை அடைந்தார்.

• மகாராஜா கவுன்சில்: 1881 ஆம் ஆண்டில், மைசூர் மகாராஜா ஸ்ரீ சாமராஜேந்திர உடையார் பகதூரின் கவுன்சிலில் மூத்த உறுப்பினராக (Senior Member) நியமிக்கப்பட்டார்.
• மைசூர் தலைமை நீதிமன்றத்தின் தலைமை நீதிபதி (Chief Judge): 1884 ஆம் ஆண்டில் மைசூர் தலைமை நீதிமன்றம் (Chief Court of Mysore) அமைக்கப்பட்டபோது, அதன் மூன்று நீதிபதிகளில் ஒருவராக நியமிக்கப்பட்டார். பின்னர், 1890 ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் மைசூர் தலைமை நீதிமன்றத்தின் முதல் இந்தியத் தலைமை நீதிபதியாகப் பதவியேற்றுச் சரித்திரம் படைத்தார்.
• திவான் (Officiating Dewan): மைசூர் மகாராஜாவின் ஆட்சிக் காலத்தில், அப்போதைய திவான் சர் கே. சேஷாத்ரி ஐயர் அவர்களுக்குப் பதிலாக, 1890, 1892, 1893 ஆகிய ஆண்டுகளில் தும்புச் செட்டியார் மூன்று முறை தற்காலிகத் திவானாகப் (Officiating Dewan) பணியாற்றினார்.

ராஜப் பிரதிநிதி கவுன்சில் (Regency Council) மற்றும் ஓய்வு

மகாராஜா சாமராஜேந்திர உடையார் திடீரென மறைந்த பிறகு, அவரது மகன் இளவரசர் கிருஷ்ணராஜா உடையார் மைனராக இருந்ததால், மகாராணி வாணி விலாஸ் சன்னிதானம் ராஜப் பிரதிநிதியாகப் பொறுப்பேற்றார்.

• ராஜப் பிரதிநிதி கவுன்சிலின் மூத்த உறுப்பினர்: 1895 ஆம் ஆண்டில், ராஜப் பிரதிநிதி கவுன்சிலில் மூத்த உறுப்பினராகத் தும்புச் செட்டியார் நியமிக்கப்பட்டார்.
• ஓய்வு: தனது வேண்டுகோளுக்கு இணங்க, 1895 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 4 ஆம் தேதி அவர் தலைமை நீதிபதி பதவியிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டார். ராஜப் பிரதிநிதி ஆட்சிக் காலத்தில், 1897 மற்றும் 1900 ஆம் ஆண்டுகளில் மீண்டும் இருமுறை தற்காலிக திவானாகப் பணியாற்றினார். 1901 ஆம் ஆண்டு மார்ச் 18 ஆம் தேதி, உடல்நலக் குறைவு காரணமாகத் திவான் சர் கே. சேஷாத்ரி ஐயர் ராஜினாமா செய்த அதே நாளில், 1900 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 11 ஆம் தேதி முதல் அவருக்குப் பதிலாகப் பணியாற்றி வந்த சர் டி. ஆர். ஏ. தும்புச் செட்டியார் ஓய்வுக்கு முந்தைய விடுப்பை எடுத்துக்கொண்டார்.

தாழ்மையான எழுத்தர் பணியிலிருந்து தொடங்கி, மைசூர் தலைமை நீதிமன்றத்தின் முதல் இந்தியத் தலைமை நீதிபதியாகவும், பிரிட்டிஷ் இந்தியாவில் ஒரு முக்கிய சமஸ்தானத்தின் தற்காலிக திவானாகவும் உயர்ந்து, சர் டி. ஆர். ஏ. தும்புச் செட்டியார் தனது அதிகாரப்பூர்வ வாழ்க்கையை வெற்றிகரமாக முடித்தார்.

கௌரவம்

1895 ஆம் ஆண்டில், இவருக்கு ‘இந்தியப் பேரரசின் மிகவும் தலைசிறந்த தோழர்’ (Companion of the Most Eminent Order of the Indian Empire – C.I.E.) என்ற கௌரவம் வழங்கப்பட்டது.

கோட்டப்பாளையம் குடும்பத் தொடர்பு

கோட்டப்பாளையம் கிராமத்தின் தலைமை ஆசிரியர் அ. பொன்னுசாமி நாயுடுவின் கூற்றுப்படி, டி. ஆர். ஏ. தும்புச் செட்டியார் அவர்களும், அவரது தந்தையார் இராயலு செட்டியார் மற்றும் தனசாமி செட்டியார் ஆகியோரும் கௌரி கூலபதி கிறித்தவ வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர்கள் என்றும், அவர்கள் கோட்டப்பாளையம் காம்பல் நாயுடுவின் பெரிய குடும்பத்துடன் தொடர்புடையவர்கள் என்றும் கூறப்படுகிறது. தும்புச் செட்டியாரும், தனது முன்னோர்கள் இயேசுசபைக் குருக்களின் மூலம் சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு கிறித்தவ மதத்தைத் தழுவியதாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

Formal group portrait taken on the occasion of Krishnaraja Wadiyar’s accession. Mysore, 1895.The Earl of Elgin, H.H. Krishna Raja Wodeyar, and officers of the State Mysore. Source : http://www.bl.ukT. R. A. Thumboo chetty could be seen standing next to the Dewan K. Seshadri Iyer.

இருநூற்றாண்டு தலைமுறை பெண்களின் பெயர் அமராவதி, சத்தியவதி, தனவதி, பகவதி, மேகலவதி, ருக்கமாவதி, அமலாவதி, என்று உள்ளன.

படத்தில் இருப்பவர் ருக்கமாவதி என்கின்ற Philomena மைசூர் சமஸ்தான முதல் நீதிபதியும் நமது குடும்பத்தை சேர்ந்த திருச்சி TRA Thumboo Chetty அவர்களின் மகளும் The Indian Fiddler Queen என அழைக்கப்பட்ட தென்னகத்தின் மிகச் சிறந்த வயலின் கலைஞர்.