குலோத்துங்கனைத் தெலுங்கு சோழர் என்பார்கள் அது தவறு.

குலோத்துங்க மன்னன் சோழ+சாளுக்கிய கலப்பு மரபில் பிறந்தவர். எனவே அவர் பின் வந்தோரை “சாளுக்கிய சோழர்” என்றே ஆய்வாளர்கள் குறிப்பிட்டனர்.

தெலுங்கு சோழர் என்போர் கரிகாலன் காலத்திலிருந்தே தெலுங்கு நாட்டில் இருந்த சோழர்கள் என்றும், பல்லவ அரசர்களால் வடகிழக்கு பகுதிகளுக்கு சிதறடிக்கப்பட்டவர்கள் என்றும் கருதப்படுகிறது. காக்கத்தியர்களை பண்டைய தமிழ் இலக்கியம் குறிப்பிடும் “காக்கந்தி சோழர்கள்” என தி.நா. சுப்பிரமணியன் அவர்கள் கருதுகின்றார்.

தெலுங்கு மொழியினை, எழுத்து மற்றும் இலக்கியங்களை வளர்த்ததில் முக்கிய பங்காற்றியவர்கள் தெலுங்கு சோழர்கள், காக்கத்தியர் மற்றும் சாளுக்கிய சோழர் ஆவர். தமிழகச் சோழரில் இருந்து தெலுங்குச் சோழர் வேறுபட்டவராவர். தெலுங்கா என்ற பட்டம் கொண்ட வீமணன் போன்ற தெலுங்குச் சோழர்களை வென்றே தமிழ்ச் சோழர்கள் “தெலுங்கு குல காலன்” என்ற பட்டம் ஏற்றனர் எனலாம்.

தெலுங்கு சோழர்களைப் பற்றிய குறிப்புகள் மிகப்பழங்காலத்திலேயே காணப்படுகின்றன. 10 ஆம் நூற்றாண்டு வரை தெலுங்குச் சோழ மகாராஜாக்கள் ரேநாடு பகுதியில் ஆட்சி செய்து வந்தனர். 10 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியிலும், 11 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியிலும், தெலுங்கு சோழ வம்சங்கள் ஆந்திர தேசம் முழுவதும் பரவி, இடைக்காலம் முழுவதும் (16 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி வரை) வெவ்வேறு பகுதிகளில் பல்வேறு காலகட்டங்களுக்கு ஆட்சி செய்தன.

முக்கிய தெலுங்கு சோழ வம்சங்கள்
பிரசித்தி பெற்ற தெலுங்கு சோழ வம்சங்களில் கொணிதேனா, பொத்தப்பி, நெல்லூர், ஏருவா, கண்டூர், ராமாவதி போன்றோர் அடங்குவர். இது தவிர, தென்னிந்தியாவின் பல பகுதிகளில் அதிகாரம் செலுத்திய பல தெலுங்கு சோழ குடும்பங்கள் இருந்தன. இவர்கள் பேரரசு சோழர்கள், காக்கத்தியர்கள், மேலைச் சாளுக்கியர்கள் மற்றும் காலச்சூரிகளின் மேலாதிக்கத்தை ஏற்றுக்கொண்டனர். ஒட்டுமொத்தமாக, தெலுங்கு சோழர்கள் வலிமையானவர்களாகவும், சுதந்திரமானவர்களாகவும் திகழ்ந்தனர்.

குறிப்பிடத்தக்க அளவு அரசியல் வெற்றிகளையும் பெற்றனர். மேலும், அவர்களின் மற்ற துறைகளில் இருந்த சாதனைகளும் மிக முக்கியமானவை.
தெலுங்கு சோழர்களின் ஆட்சி சிறிது காலம் காஞ்சிபுரம் வரை பரவியது. அவர்களது செல்வாக்கு தமிழ்நாட்டின் மையப்பகுதியான சோழ மண்டலத்திலும், பாண்டிய நாட்டிலும் கூட நீடித்தது. இவர்களின் அதிகாரம் மூன்றாம் குலோத்துங்கன் மற்றும் மூன்றாம் ராஜராஜன் போன்ற சோழப் பேரரசர்களின் ஆட்சிக்காலத்தில் உச்சத்தை அடைந்தது.

13 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதி மற்றும் 14 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், தெலுங்கு சோழர்கள் காக்கத்தியர்கள் மற்றும் காயஸ்தர்களிடம் தங்கள் அதிகாரத்தை இழந்தனர். இதனால், 14 மற்றும் 15 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் அவர்களின் சக்தி 12 மற்றும் 13 ஆம் நூற்றாண்டுகளுடன் ஒப்பிடும்போது வெகுவாகக் குறைந்தது.

பல்லியா சோழன்: கொணிதேனா கிளையின் முதல் மன்னன்

கொணிதேனா கிளையின் முதல் வரலாற்றுப் பதிவு செய்யப்பட்ட நபர் பல்லியா சோழன் ஆவார். அவர் தஸ்வர்மனுக்குப் பிறகு ஆட்சிக்கு வந்தார் என்பது ஆதாரமற்றது. அவர் “சரனாசரோருஹ பிரசஸ்தி” என்ற பட்டத்தைச் சூடியிருந்தார். அவரது ஒரே பதிவு, தேதியற்ற செப்புப் பட்டயம் ஆகும். தொல்லியல் மற்றும் வரலாற்றுத் தரவுகளின் அடிப்படையில், இந்தப் பட்டயத்தை வழங்கிய பல்லியா சோழன் கி.பி. 850-860 (கி.பி. 928-938) காலப்பகுதியைச் சேர்ந்தவர் என்று கல்வெட்டு அறிஞர் சரியாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். அவர், “நன்னிச்சோடா சகாப்தம் 1000 ஐச் சேர்ந்தவர் என்று ஏற்கனவே கருதப்பட்டால், சோடபள்ளி சகாப்தம் 975 ஐச் சேர்ந்தவராக இருக்க வேண்டும். இதன் விளைவாக, இந்தப் பதிவில் உள்ள பல்லியா சோழன் அதே கிளையின் முந்தைய உறுப்பினராக இருக்கலாம்” என்று கூறுகிறார்.

காலவரிசை மற்றும் பெயரின் ஒற்றுமையின் அடிப்படையில், பல்லியா சோழனை கி.பி. 1106-7 ஆம் ஆண்டின் கொணிதேனா வம்சத்தைச் சேர்ந்த “பல்லியேதேவ சோழா என்ற சோடபல்லாய சோழா” என்று அடையாளம் காண்பது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதது. ஏனெனில், மெட்ராஸ் மியூசியம் பட்டயம் 12 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது என்று குறிப்பிடுவது, அந்தப் பட்டயத்தின் ஆய்வின்படி மிகவும் பிந்தியது.

கூறப்பட்டபடி, பல்லியா சோழன் ரேநாடு பகுதியை ஆண்ட கடைசி சோழ மன்னர் ஆவார். கடப்பா மாவட்டத்தின் கடைசி தெலுங்குச் சோழ மகாராஜா இவரே. இவருடன், அப்பகுதியில் சோழர்களின் ஆட்சி முடிவடைந்தது. அவர்கள் கிழக்கு பகுதிகளுக்கு, அதாவது இன்றைய நெல்லூர் மற்றும் குண்டூர் மாவட்டங்களுக்கு குடிபெயர்ந்தனர். அங்குதான் இவருக்குப் பின் வந்தவர்களின் பதிவுகள் காணப்படுகின்றன.

ஒருவேளை பல்லியா சோழன் கல்யாணியின் சாளுக்கியர்களுக்குக் கீழ்ப்படிந்தவராக இருக்கலாம். கி.பி. 971 இல், கடப்பா மாவட்டத்தில் ஒரு வைதும்ப மகாராஜா ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்ததால், கடப்பா பகுதியில் உள்ள வைதும்பர்கள் பல்லியா சோழனின் சமகாலத்தவர்களாக இருந்தனர்.

கட்டுரை தொகுப்பு: Rajasekar Pandurangan