கணக்குபிள்ளையும் சித்திரகுப்த நயினாரும்

சித்திரை மாதம் முழுநிலவு நாளில் தமிழ்நாட்டில் கொண்டாடப்படும் முக்கியமான வீட்டு விழாக்களில் ஒன்று சித்திரகுப்த நயினார் நோன்பு. குறிப்பாக, ஆற்றுப்பாசனம் உள்ள பகுதிகளிலும், நிலவுடைமைச் சமூகத்தினராலும், வணிகச் சமூகத்தினராலும் இந்த நோன்பு மிகுந்த ஆர்வத்துடன் கடைப்பிடிக்கப்படுகிறது. சிறு நிலவுடைமைச் சமூகத்தினரும் சில இடங்களில் இதை அனுசரிக்கின்றனர். இந்த நோன்பின் முக்கிய அம்சம், சித்திரை முழுநிலவு இரவில் சித்திரகுப்த நயினார் கதையைப் படிப்பது ஆகும். மறுநாள் காலையில், உணவில் அகத்திக்கீரையும் சிறுதுண்டு எள்ளுப் பிண்ணாக்கும் சேர்த்து உண்ணும் வழக்கம் உள்ளது. தாமிரபரணி பாசனப் பகுதிகளில், காலைச் சிற்றுண்டியுடன் அரிசி அவலும், அகத்திக்கீரையும், எள்ளுப் பிண்ணாக்கும் சேர்த்துக்கொள்ளப்படுகிறது. எனினும், இன்று சித்திரகுப்த நயினார் கதை படிக்கும் வழக்கம் குறைந்துவிட்டது.

‘நயினார்’ என்ற சொல் மேட்டிமையைக் குறிக்கும் வகையில், சித்திரகுப்த நயினார் என்றழைக்கப்படும் இந்தத் தெய்வம், தமிழ்நாட்டில் சில கோயில்களில் அருள்பாலிக்கிறது. தேனி மாவட்டம் போடிக்கு அருகில் ஒரு சிறு கோயிலும், திருச்செந்தூருக்கு அருகில் உள்ள ஆற்றூர்ச் சோமநாதர் கோவிலில் ஒரு சிறிய சன்னதியும் உள்ளன. காஞ்சிபுரத்தில் தெற்கு ரத வீதியில் இத்தெய்வத்திற்கென தனிக் கோயில் அமைந்துள்ளது. இரண்டு கைகளுடன், ககாசனத்தில் அமர்ந்த கோலத்தில், ஒரு கையில் ஏடும் மறுகையில் எழுத்தாணியும் கொண்டு இத்தெய்வம் காட்சியளிக்கிறது. நாட்டார் நம்பிக்கைகளின்படி, சித்திரகுப்தன் எமனின் கணக்குப் பிள்ளை ஆவார். ஒவ்வொரு மனிதனும் செய்யும் பாவ புண்ணியக் கணக்குகளைப் பதிவு செய்து, அவர்களின் வாழ்நாள் கணக்கை குறிப்பிட்டு, இறப்பின் கடவுளான எமனுக்குத் துணை செய்வது இவரின் பணியாகும்.

சித்திரகுப்த நயினார் கதை, தமிழகத்தில் ஒரு நாட்டார் கதைப்பாடலாகவும் வழங்கி வருகிறது. 1915-ல் ‘லாங்மேன்ஸ் க்ரீன்’ நிறுவனம் இதன் பதிப்பை வெளியிட்டுள்ளது. சித்திரகுப்தன் என்ற பெயரில் உள்ள ‘குப்தன்’ என்பது இன்று ‘குப்தா’ என வழங்கும் பெயரின் மூல வடிவம் என ஆய்வாளர்கள் கருதுகின்றனர். மத்திய மற்றும் கிழக்கிந்தியப் பகுதிகளில் கணக்குப்பிள்ளை சாதியின் பட்டப்பெயர் ‘காயஸ்தா’ அல்லது ‘காயஸ்தர்’ என்பதாகும். இவர்களுக்குரிய பெயர்களாக ‘கரண’, ‘கர்ணீக்’, ‘சித்திரகுப்த’, ‘புஸ்தபால்’, ‘லேகா’, ‘தர்மலேகின்’ ஆகியவை பீகார், உத்திரப்பிரதேசம் போன்ற மாநிலங்களில் வழங்கப்படுவதாக ஆர்.எஸ். சர்மா குறிப்பிடுகிறார்.

இதன் மூலம், சித்திரகுப்த தெய்வம் வட இந்தியாவில் தோன்றி தென்னிந்தியாவுக்குள் நுழைந்திருக்க வேண்டும் என்று தெரிகிறது. கி.பி. ஏழாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த பெரியாழ்வார், தனது பாடல்களில் சித்திரகுப்தன் பற்றிய குறிப்பினை முதன்முதலாகத் தமிழ் இலக்கியத்தில் பதிவு செய்கிறார். “சித்திரகுப்தன் எழுத்தால் தென்புலக் கோன்பொறி யொற்றி வைத்த விலச்சினை மாற்றித் தூதுவ ரோடி யொளித்தார்” என்ற பெரியாழ்வார் பாடல் வரிகள், சித்திரகுப்தன் எழுதிய கணக்குப்படி எமன் காலமுத்திரை இடுவதையும், திருமாலின் அடியவர்களைக் கண்டால் எமதூதர்கள் ஓடி ஒளிந்துகொள்வதையும் உணர்த்துகின்றன.

நிலவுடைமை வளர்ச்சி மற்றும் சித்திரகுப்தன் வழிபாடு

கி.பி. ஆறாம் நூற்றாண்டு முதல் தமிழ்நாட்டில் நிலவுடைமை வளர்ச்சி பெறத் தொடங்கியபோது, நில அளவு, நிலவரி, நிலவுடைமை குறித்த பணிகளைக் கவனிக்க அரசர்கள் “புரவுவரித் திணைக்களம்” என்ற ஒரு பணித்துறையை உருவாக்கினர். வரி முறைகளில் ஏற்படும் மாற்றங்களைக் குறிக்கும் ஏடு ‘வரிப்பொத்தகம்’ எனப்பட்டது. கி.பி. 7 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து 12 ஆம் நூற்றாண்டு வரை பாண்டியர் மற்றும் சோழர் கல்வெட்டுகளில் இந்தப் பயன்பாடுகள் திரும்பத் திரும்பக் காணப்படுகின்றன. நில ஆவணங்களில் கையெழுத்திட்ட அதிகாரி ‘ஊர்க்கரணத்தான்’ எனப்பட்டார். இவரே பிற்காலத்தில் சிற்றூர்களில் நில அளவுக் கணக்குகளை வைத்திருந்த கணக்குப் பிள்ளையின் முன்னோடியாவார்.

கணக்குப் பிள்ளை பதவி பரம்பரைப் பதவியாக இருந்தது. 1984 இல் எம்.ஜி.ஆர் அமைச்சரவையில் சட்டம் கொண்டுவரப்பட்ட பிறகே இந்தப் பரம்பரைப் பதவி ஒழிக்கப்பட்டது. ஆந்திராவில் கரிகால சோழனால் கர்ணமாக நியமிக்கப்பட்ட வணிக சாதியைச் சேர்ந்த கவரைகளை நீக்கிவிட்டு, ஒட்ட அரசன் நியோகி பிரமணர்களை காரணமாக நியமித்தான் எனக் கர்னூல் கெஜட்டியரில் கூறப்படுகிறது.

தமிழகத்தின் தென்பகுதியில் பிள்ளை என்ற பட்டமுடைய வேளாளர் உட்பிரிவினர்களும், வடபகுதியில் கருணீக முதலியார் சமூகத்தினரும் நில ஆவண அதிகாரிகளாக இருந்துள்ளனர். கல்வெட்டுகளில் ‘காரணத்தான்’ என்று குறிப்பிடப்பட்ட சொல்லே பின்னர் ‘கருணீகர்’, ‘கருணீக’ என்றாகி காலனிய ஆட்சிக் காலத்தில் ‘கர்ணம்’ என்ற சொல்லாக நிலைபெற்றது. இதன்மூலம், சித்திரகுப்தர் கணக்கெழுதும் சாதிக்குரிய தெய்வமாகவே தமிழ்நாட்டில் நுழைந்திருக்க வேண்டும் என்பது புலனாகிறது. காஞ்சிபுரத்தில் உள்ள சித்திரகுப்தன் கோயில் கருணீக முதலியார் சமூகத்தினருக்கு உரிமை உடையதாகும்.

சித்திரகுப்தர் வழிபாட்டின் பரிணாமம்

மேலோர் மரபில் நில ஆவணக் கணக்கெழுதுவோரின் தெய்வமாக இருந்தாலும், சித்திரகுப்தர் வழிபாடு நாட்டார் மரபிலும் தன்னைத் தகவமைத்துக் கொண்டது. நிலக்கணக்குகளைப் போலவே, ஒரு மனிதனின் பாவ புண்ணியக் கணக்குகளையும் சித்திரகுப்தர் எழுதுகிறார் என்ற நம்பிக்கை உருவானது. சித்திரகுப்த நயினார் கதையின்படி, “பாவிக்கணக்கும் பஞ்சபாதகர் கணக்கும் நாகலோகத்திலுள்ள தன்மையுள்ள தன் கணக்கும் பூமிதனில் மாயவனார் புண்ணிய பாவக் கணக்கும் எல்லாக் கணக்கும் எழுதி” கொடுப்பதுதான் சித்திரகுப்தருக்கு சிவபெருமான் இட்ட பணியாகும்.

இதன்படி, சித்திரகுப்தன் இரண்டு பக்கமாக கணக்கெழுதுகிறார்: பாவக்கணக்கு மற்றும் புண்ணியக் கணக்கு. நயினார் நோன்பு அன்று எண்ணெய் தேய்த்துக் குளிக்கவில்லை என்றால் (இறப்புச் சடங்கின் ஒரு பகுதி), சித்திரகுப்த நயினார் நம்மை செக்கிலிட்டு ஆட்டுவார் என்ற நம்பிக்கையும் இதனடிப்படையிலேயே தோன்றியிருக்க வேண்டும். வடபுலத்திலிருந்து தமிழகத்திற்கு வந்த சித்திரகுப்த தெய்வம், சமண மதத்தின் தாக்கத்தால் இறப்பு அச்சத்தை முன்வைத்து அறம் சொல்லும் தெய்வமாக பண்பு மாற்றம் அடைந்திருக்கலாம். இந்த நோன்பு, தமிழர் பண்பாட்டில் ஆழ்ந்த வேரூன்றிய சமூக, ஆன்மிக, மற்றும் வரலாற்று முக்கியத்துவத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.

மூல நூல்: தெய்வம் என்பதோர் – தொ.பரமசிவன்
இந்நூல் பெற: பின்னூட்டத்தில் காணவும்