இரேணாட்டுச் சோழர்கள் – தெலுங்குச் சோழர்களும் தெலுங்கு கல்வெட்டுகளும் தெலுங்கு இலக்கியங்களும்
தமிழகத்தில் களப்பிரர்களின் ஆட்சி நடந்த காலகட்டத்தில், சோழர்கள் அவர்களுக்குக் கட்டுப்பட்டு வாழ்ந்தனர். இந்தச் சூழலில், சோழர் குலத்தைச் சேர்ந்த ஒரு வீரன், தமிழகத்துக்கு வடக்கேயுள்ள வடுக (தெலுங்கு) நாட்டுக்குச் சென்று, அங்கே ஒரு சிறு அரசாங்கத்தை நிறுவினார். அவர் நிறுவிய இந்த அரசு, பல நூற்றாண்டுகளாக அவரது வம்சத்தினரால் ஆளப்பட்டது. இந்தக் குறைந்த வரலாற்றுச் செய்தி, சமீபத்தில் கண்டெடுக்கப்பட்ட கல்வெட்டுகள் மற்றும் செப்பேடுகளிலிருந்து தெரியவந்துள்ளது. குறிப்பாக, தெலுங்கு நாட்டில் கடப்பா மாவட்டத்தில் கிடைத்த ஆவணங்கள் இந்த வரலாற்றை உறுதிப்படுத்துகின்றன.
இன்றைய கடப்பா மற்றும் கர்னூல் மாவட்டங்கள், அக்காலத்தில் சோழர்களின் ஆட்சியின் கீழ் இரேணாடு ஏழாயிரம் என்று அழைக்கப்பட்டன. இந்த இரேணாடு ஏழாயிரத்தை ஆண்ட சோழர்கள் இரேணாட்டுச் சோழர்கள் என்றும், தெலுங்குச் சோழர்கள் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். பிற்காலத்தில், ‘சோழர்’ என்ற பெயர் மருவி ‘சோடர்’ என்று ஆகி, அவர்கள் இரேணாட்டுச் சோடர் அல்லது தெலுங்குச் சோடர் என்று குறிப்பிடப்பட்டனர். தமிழர்களாகிய இந்தச் சோழர்கள் தெலுங்கு நாட்டை ஆண்டதால், தெலுங்கு மொழியையே தங்கள் ஆட்சி மொழியாக ஏற்று, கல்வெட்டுகளையும் செப்பேடுகளையும் தெலுங்கிலேயே வெளியிட்டனர். காலப்போக்கில், அவர்கள் தெலுங்கர்களாகவே மாறிப்போயினர்.
கரிகாலன் வழிவந்தவர்கள் என்ற மரபும் அடையாளமும்
இரேணாட்டுச் சோழர்கள் தங்கள் கல்வெட்டுகள் மற்றும் செப்பேடுகளில் தங்களை தமிழ்ச் சோழர் பரம்பரையினர் என்று பெருமையுடன் குறிப்பிட்டுள்ளனர். குறிப்பாக, காவிரிக் கரை கட்டிய புகழ்பெற்ற கரிகாற் சோழனின் குலத்தினர் என்றும், உறையூரிலிருந்து வந்தவர்கள் என்றும் தங்களை அடையாளம் கண்டுகொண்டனர். மேலும், சோழர்களின் அடையாளச் சின்னமாகிய புலியையே இவர்களும் தங்கள் சின்னமாகக் கொண்டிருந்தனர். ஆகவே, இவர்கள் காவிரி பாயும் சோழ நாட்டை ஆண்ட சோழர்களின் நேரடி வழித்தோன்றல்கள் என்பதில் சிறிதும் ஐயமில்லை. இரேணாடு ஏழாயிரம் சோழர்களின் ஆட்சியில் இருந்ததால், அந்தப் பகுதியும் சோழ நாடு என்றே அழைக்கப்பட்டது.
யுவான் சுவாங்கின் குறிப்புகள்
சீனப் பயணியான யுவான் சுவாங், பாரத தேசத்துக்கு வந்து பல நாடுகளைச் சுற்றிப் பார்த்து, தனது பயணக் குறிப்புகளில் இரேணாட்டை ‘சு-லி-ய’ என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். ‘சு-லி-ய’ என்பது ‘சோழிய’ அல்லது ‘சோழ’ என்ற சொல்லின் திரிபாகும். பாரத நாட்டில் யாத்திரை மேற்கொண்ட யுவான் சுவாங், ஆந்திராவில் உள்ள அமராவதி நகரத்தில் சிலகாலம் தங்கி, பின்னர் தெற்கே பயணம் செய்து காஞ்சிபுரத்தை அடைந்தார். கி.பி. 639-40 ஆம் ஆண்டில் அமராவதியிலும் காஞ்சியிலும் தங்கியிருந்தபோது, அமராவதியிலிருந்து காஞ்சிபுரத்துக்கு வரும் வழியில் சுலிய (சோழ) நாடு இருந்ததாக தனது குறிப்புகளில் எழுதியுள்ளார்.
பொதுவாக, தொண்டை நாட்டுக்குத் தெற்கே காவிரி பாயும் சோழ நாடு அமைந்துள்ளதை நாம் அறிவோம். ஆனால், யுவான் சுவாங் தொண்டை நாட்டுக்கு வடக்கே சோழ நாடு இருந்ததாகக் குறிப்பிட்டது முதலில் சந்தேகத்தை ஏற்படுத்தியது. இருப்பினும், சமீபத்தில் தெலுங்கு நாட்டில் கடப்பா மாவட்டத்தில் கிடைத்த கல்வெட்டுகளும் செப்பேடுகளும், அந்தப் பகுதியையும் சோழ குல மன்னர்கள் ஆண்டனர் என்ற உண்மையை வெளிப்படுத்தின. எனவே, யுவான் சுவாங் குறிப்பிட்ட ‘சு-லி-ய’ என்பது இரேணாட்டைத்தான் குறிக்கிறது என்பதும், அவரது குறிப்புகள் தவறல்ல என்பதும் உறுதியாகிறது. தமிழகத்தின் வட எல்லையில் உள்ள திருவேங்கடக் கோட்டத்துக்கு (வேங்கட மலைக்கு) வடமேற்கே உள்ள இன்றைய கடப்பா மற்றும் கர்னூல் மாவட்டங்களே அக்காலத்தில் இரேணாடு என்றும், சோழியநாடு என்றும் அழைக்கப்பட்டன என்பதை நாம் இப்போது அறிகிறோம். இரேணாட்டை சோழ அரச பரம்பரையினர் ஆண்டனர் என்ற இந்த வரலாறு, அண்மைக் காலம் வரை வெளிப்படாமல் மறைந்திருந்தது.
கரிகாலன் காலமா? களப்பிரர் காலமா?
இரேணாட்டுச் சோழர்கள் தங்கள் சாசனங்களில் தங்களைக் கரிகாலச் சோழனின் பரம்பரையில் வந்தவர்கள் என்று குறிப்பிடுவதால், கரிகாலன் காலத்திலிருந்தே இரேணாட்டை சோழர்கள் ஆண்டு வந்தனர் என்று சில வரலாற்றாசிரியர்கள் கருதுகின்றனர். ஆனால், இந்த கருத்து சரியன்று. கடைச்சங்க காலத்தில் கி.பி. முதலாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த கரிகாலச் சோழன் தமிழகத்துக்கு வடக்கே உள்ள நாடுகளையும் வென்றான் என்று சங்க இலக்கியங்கள் கூறுகின்றன. ஆனால், இந்தக் conquests போர்க்கள வெற்றிகளே தவிர, அவன் வென்ற வடநாட்டுப் பகுதிகளைத் தன் ஆட்சியின் கீழ் வைத்து ஆளவில்லை. ஆகவே, இரேணாட்டை சோழர்கள் கரிகாலன் காலத்திலிருந்தே ஆண்டனர் என்பது ஏற்கத்தக்கதன்று. களப்பிர அரசர்கள் சோழ நாட்டைக் கைப்பற்றி ஆண்டபோது, அவர்களுக்குக் கீழ்ப்படிந்து வாழ்ந்த சோழர் பரம்பரையைச் சேர்ந்த ஒரு சோழனே இரேணாட்டை வென்று தன் ஆட்சியை நிறுவினான் என்பதும், அவனது பரம்பரையினர் பல நூற்றாண்டுகளாக அந்த நாட்டை ஆண்டனர் என்பதும் வரலாற்று உண்மை என்று தெரிகிறது. இரேணாட்டுச் சோழர்கள் தங்களைக் கரிகாலச் சோழனின் பரம்பரையைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று கூறுகிறார்களே தவிர, அவன் காலத்தைத் தொடர்ந்து இரேணாட்டை ஆண்டதாகக் கூறவில்லை.
இரேணாட்டுச் சோழர் கல்வெட்டுச் சான்றுகள்
இரேணாட்டுச் சோழர்கள் பற்றிய சில முக்கிய கல்வெட்டுச் சாசனங்களை இங்கு சுருக்கமாகப் பார்ப்பது பொருத்தமானது.
கோசினெபள்ளி கல் தூண்: கடப்பா மாவட்டம் ஜம்மலமடுகு தாலுகாவில் உள்ள கோசினெபள்ளி கிராமத்தில், ஒரு களத்துமேட்டில் இருக்கும் கருங்கற் தூண் ஒன்றில் தெலுங்கு எழுத்தில் ஒரு சாசனம் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. இதில் சோழ மகாராசன் என்ற அரசனின் பெயர் காணப்படுகிறது. இந்த அரசன், கரிகாலச் சோழனின் பரம்பரையில், சூரிய குலத்தில், காசிப கோத்திரத்தில் பிறந்தவன் என்று தன்னை அறிமுகப்படுத்திக்கொள்கிறான்.
முட்டனூர் அருகிலுள்ள கல்வெட்டு: அதே தாலுகாவில், முட்டனூருக்கு அருகில், சிலம்கூரிலிருந்து வரும் சாலையின் ஓரத்தில் உள்ள ஒரு கருங்கற்சாசனம், சோழ மகாராசன் ஆதித்தபட்டாரகருக்கு நிலத்தையும் பொன்னையும் தானம் செய்ததைக் கூறுகிறது.
சிவன் கோயில் முற்றத்தில் உள்ள கல்வெட்டு: இதே ஊரில் உள்ள சிவன் கோயில் முற்றத்தில் இருக்கும் ஒரு கல்லில் சோழ அரசனுடைய கல்வெட்டுச் சாசனம் காணப்படுகிறது. இந்தக் கல்வெட்டுக் கல்லின் அடிப்பாகம் உடைந்துள்ளது. கல்லின் மேற்புறத்தில், சாசன எழுத்துக்கு மேலே, வாலைச் சுருட்டிக்கொண்டு நிற்கும் புலியின் உருவம் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. புலியின் உருவம் சோழர்களின் அடையாளக் குறி என்பதால், இரேணாட்டுச் சோழர்களும் புலியின் அடையாளத்தைக் கொண்டிருந்தது, அவர்கள் சோழர் குலத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதைத் தெளிவாகக் காட்டுகிறது.
பெத்தமுடியம் சிதைந்த சாசனம்: கடப்பா மாவட்டம் ஜம்மலமடுகு தாலுகாவில் உள்ள பெத்தமுடியம் என்ற ஊரில் சிதைந்துபோன கல் எழுத்துச் சாசனம் ஒன்று உள்ளது. இந்தச் சாசனத்திலும் சோழ மகாராசன் என்ற பெயர் காணப்படுகிறது. சாசனக் கல்லின் மேற்புறத்தில் வாயைத் திறந்து உருமும் நிலையில் புலியின் உருவம் பொறிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
சிலம்கூர் கல் தூண்: சமயபுரம் தாலுகாவில் உள்ள சிலம்கூர் என்ற ஊரில் ஒரு வயலில் உடைந்துக் கிடக்கும் கற்றூணில் தெலுங்கு எழுத்துச் சாசனங்கள் காணப்படுகின்றன. இதில் சோள மகாதேவுலு (சோழ மகாதேவர்) என்ற பெயர் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இவ்வூரில் உள்ள அகத்தீஸ்வரர் கோவிலின் முன்புறத்தில் விழுந்து கிடக்கும் கற்றூணில் மூன்று பக்கங்களில் தெலுங்கு எழுத்துச் சாசனம் எழுதப்பட்டுள்ளது. இச்சாசனத்தில் விக்கிரமாதித்திய சோள மகாராஜூலு மற்றும் இளஞ்சோள மகாதேவி என்ற சோழ அரச அரசியரின் பெயர்கள் காணப்படுகின்றன.
கலமள்ள சென்னகேசவ கோவில் சாசனம்: கலமள்ள என்ற ஊரில் உள்ள சென்னகேசவ கோவிலின் முற்றத்தில் உடைந்துக் கிடக்கும் கற்றூணின் இரண்டு பக்கங்களில் தெலுங்கு எழுத்துச் சாசனம் உள்ளது. இதில் இரேணாட்டு அரசன் தனஞ்சயேண்டு என்பவனின் பெயர் காணப்படுகிறது.
மலெபாடு கிணறு அருகில் உள்ள சாசனம்: கடப்பா மாவட்டம் கமலபுரம் தாலுகா மலெபாடு என்ற ஊருக்கு மேற்கேயுள்ள கிணற்றின் அருகில் கிடக்கும் கற்றூணில் இரேணாட்டுச் சோழ அரசர்கள் பற்றிய சாசனம் எழுதப்பட்டுள்ளது. சித்தி ஆயிரம், இரேணாடு, ஏழாயிரம் ஆகிய நாடுகளை ஆண்ட சக்தி கோமார விக்கிரமாதித்தியனின் மகன் சோள மகாராஜாதிராஜ விக்கிரமாதித்திய சத்யாதி துன்று என்ற அரசன் நிலங்களைத் தானமாகக் கொடுத்ததை இந்தச் சாசனம் கூறுகிறது.
மலெபாடு செப்பேட்டுச் சாசனம் (புண்ணிய குமாரன்):
மலெபாடு என்ற இந்த ஊரிலேயே 1905 ஆம் ஆண்டில் இரேணாட்டுச் சோழன் புண்ணிய குமாரனுடைய செப்பேட்டுச் சாசனம் கிடைத்தது. இந்தச் செப்பேட்டுச் சாசனம் எபிகிராபியா இந்திகா என்னும் சஞ்சிகையின் பதினொன்றாம் தொகுதியில் திரு. கிருஷ்ணசாஸ்திரியால் வெளியிடப்பட்டுள்ளது. இரணிய இராஷ்ட்ரத்தில் சுப்ரயோக ஆற்றின் தென்கரையில் உள்ள பிரிபாறு என்ற கிராமத்தில் சில நிலங்களை போர்முக ராமன் புருஷசார்த்துல புண்ணிய குமாரன் என்ற அரசன் தானமாகக் கொடுத்ததை இந்தச் செப்பேடு கூறுகிறது. இந்தப் புண்ணிய குமாரனுக்கு மார்த்த வசித்தன், மதனவிலாசன் என்னும் சிறப்புப் பெயர்களும் இருந்தன. இவன், சூரிய குலத்தில் பிறந்த கரிகாலச் சோழனின் பரம்பரையில் வந்த சோள மகாராஜனின் மகன் என்றும், தனஞ்சயவர்மனின் பேரன் என்றும், நந்திவர்மனின் இரண்டாம் பேரன் என்றும் தன்னை இச்செப்பேட்டில் கூறிக்கொள்கிறான். இந்தச் சாசனம் கி.பி. 8 ஆம் நூற்றாண்டில் எழுதப்பட்டது. இந்தச் செப்பேட்டின் தலைப்பில் புலியின் உருவம் வரையப்பட்டிருக்கிறது. இதை கிருஷ்ண சாஸ்திரி சிங்கம் என்று குறிப்பிடுகிறார். திரு. வெங்கையா அவர்கள் இது புலி என்று கூறுகிறார். சோழர்களுக்குப் புலி அடையாளக் குறியாக இருந்தது என்பதை நாம் ஏற்கனவே சில கல்வெட்டுச் சாசனங்களில் புலியின் உருவம் பொறிக்கப்பட்டுள்ளதிலிருந்து அறிந்துள்ளோம்.
தெலுங்கு இலக்கியப் பங்களிப்பு: நன்னிச்சோழனின் ‘குமார சம்பவம்’
நன்னிச் சோடன் (நன்னிச்சோழன்) என்ற பெயருடைய ஒரு இரேணாட்டு அரசன், தெலுங்கு மொழியில் ‘குமார சம்பவம்’ என்னும் சிறந்த செய்யுள் இலக்கியத்தை எழுதியுள்ளான். இது மிகச் சிறந்த தெலுங்கு இலக்கியமாகப் போற்றப்படுகிறது. இந்த நூலில் இந்த அரசன் தனது சோழர் குலத்தைக் கூறுகிறான். தான், கரிகாலச் சோழனின் பரம்பரையைச் சேர்ந்தவன் என்றும், உறையூர் சோழ மரபைச் சேர்ந்தவன் என்றும் கூறிக்கொள்கிறான். “கற்கோழி கூவிற்று” என்றும் கூறுகிறான். உறையூருக்கு ‘கோழி’ என்றும் பெயர் உண்டு. உறையூரில் ஒரு சேவல் யானையோடு போர் செய்து வென்றதால் உறையூருக்கு ‘கோழி (கோழியூர்)’ என்று பெயர் வந்தது என்று கூறுவர். ஆனால், கல்லினால் செய்யப்பட்ட கோழி கூவிற்று என்று கூறுவது வியப்பளிக்கிறது. இந்த ‘குமார சம்பவம்’ என்னும் நூலில் பல தமிழ்ச் சொற்கள் உள்ளன என்றும், அச்சொற்களின் பொருள் விளங்கவில்லை என்றும் கூறப்படுகிறது.
இங்கு, தமிழ்நாட்டை ஆண்ட களப்பிரர் ஆட்சிக்காலத்தில் இரேணாட்டை ஆண்ட சோழர்களைப் பற்றி மட்டும் காண்போம்.
இரேணாட்டை ஆண்ட சோழர்கள் அங்கே நிலைத்து நெடுங்காலம் ஆண்டபோதிலும், அவர்கள் முழுச் சுதந்திரத்துடன் வாழவில்லை. தங்களைவிடப் பேரரசர்களின் துணையை நாடி வாழ வேண்டியவர்களாக இருந்தனர். முதலில், அவர்கள் தொண்டை நாட்டை ஆண்ட பல்லவ மன்னர்களுக்குக் கீழ்ப்படிந்திருந்தனர். அவர்களின் பட்டப் பெயர்களிலிருந்தே இதை அறியலாம். பிறகு, மேலைச் சளுக்கியர்கள் வலிமை பெற்று ஓங்கியபோது, இவர்கள் சளுக்கிய மன்னரைச் சார்ந்து வாழ்ந்தனர்.
களப்பிரர்களின் ஆட்சிக்காலத்தில் இரேணாட்டை ஆண்ட தெலுங்குச் சோழர்கள், தாங்கள் கொண்டிருந்த பல்லவ அரசர் பெயர்களையும், அவர்கள் ஆண்ட காலத்தையும் கீழே காணலாம். (திரு. எம். இராமராவ் அவர்களின் ‘ஆந்திர தேசத்தின் பழைய வரலாற்று ஆய்வுகள்’ நூலிலிருந்து (பக்கம் 148-149) இந்தத் தகவல்கள் எடுக்கப்பட்டுள்ளன.)
மற்ற இரேணாட்டுச் சோழர்களைப் பற்றி இங்கு குறிப்பிடவில்லை. இங்கு கூறப்பட்ட முதல் ஆறு அரசர்கள் பல்லவ அரசர்களைச் சார்ந்து இருந்ததை அறிகிறோம். கி.பி. 5 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் இருந்த ஒரு சோழன் இரேணாட்டில் சோழ சாம்ராஜ்யத்தை நிறுவினான். இவன், முதலாம் நந்திவர்மன் என்னும் பல்லவனுடைய சமகாலத்தில் வாழ்ந்தவன். இவன் தன்னுடைய மகனுக்குப் பல்லவ நந்திவர்மனின் பெயரைச் சூட்டினான். நந்திவர்ம சோழன், சிம்மவிஷ்ணு என்னும் பல்லவ அரசனுடைய சமகாலத்தில் இருந்தவன். இவன் தன்னுடைய மூத்த மகனுக்குச் சிம்மவிஷ்ணுப் பல்லவனுடைய பெயரைச் சூட்டினான். நந்திவர்ம சோழனுடைய முதலாம், இரண்டாம், மூன்றாம் மகன்களான சிம்மவிஷ்ணுவும், சுந்தசனந்தனும், தனஞ்சயனும் பல்லவ சிம்மவிஷ்ணு காலத்தில் இருந்தவர்கள் என்பதை அறிகிறோம்.
சோழன் தனஞ்சயவர்மனின் ஆட்சிக்காலத்தில், பல்லவ சிம்மவிஷ்ணு, காவிரி பாயும் சோழ நாட்டை ஆண்ட களப்பிரனோடு போர் செய்து வென்று, சோழ நாட்டைக் கைப்பற்றி, அதனைத் தன்னுடைய பல்லவ இராச்சியத்தோடு இணைத்துக் கொண்டான். இந்தப் பல்லவ-களப்பிரப் போரில் இரேணாட்டுத் தனஞ்சயவர்மன் சிம்மவிஷ்ணுப் பல்லவனுக்கு உதவியாக இருந்திருக்கக்கூடும் என்று தோன்றுகிறது. ஒருவேளை இந்தப் போரில் தனஞ்சயவர்மன் போர்க்களத்தில் இறந்திருக்கக்கூடும் என்றும் ஐயம் தோன்றுகிறது. இரேணாட்டுச் சோழன் தனஞ்சயவர்மன் தன்னுடைய மகனுக்கு மகேந்திர விக்கிரமன் என்று, முதலாம் மகேந்திர விக்கிரமவர்மனின் பெயரைச் சூட்டினான்.
இரேணாட்டுச் சோழன் மகேந்திர விக்கிரமனின் ஆட்சிக்காலத்தில், மேலைச் சளுக்கிய அரசனான புலிகேசி (இரண்டாம் புலிகேசி) மகேந்திரவர்ம பல்லவன் மேல் படையெடுத்து வந்து, அடிக்கடி தொண்டை நாட்டில் போர் செய்தான். அந்தக் காலத்தில் புலிகேசியின் கை ஓங்கியிருந்தபடியால், இரேணாட்டு மகேந்திரவிக்கிரம சோழன், பல்லவர் சார்பை விட்டுச் சளுக்கியர் சார்பைச் சேர வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது. ஆகவே அவன் பல்லவ அரசர் சார்பிலிருந்து நீங்கிச் சளுக்கியரைச் சார்ந்தான் என்று அறிகிறோம். இவனுடைய பேரனுக்கு இவன் விக்கிரமாதித்தன் என்று சளுக்கிய அரசனுடைய பெயரைச் சூட்டியிருப்பதிலிருந்து இதை அறியலாம்.
இரேணாட்டை ஆண்ட முதல் ஐந்து சோழர்கள், களப்பிரர் ஆட்சிக்காலத்தில் தெலுங்கு நாட்டை ஆண்டார்கள். இவர்கள் ஏறத்தாழ கி.பி. 475 முதல் 575 வரை ஆட்சி செய்தனர். பல்லவ சிம்மவிஷ்ணு களப்பிரரை வென்று சோழநாட்டைக் கைப்பற்றிக் கொண்ட காலத்தில், பாண்டியன் கடுங்கோன் களப்பிரரை வென்று பாண்டி நாட்டைக் கைப்பற்றி, பாண்டியர் ஆட்சியை நிலைநாட்டினான் என்பதை வேள்விக்குடிச் செப்பேட்டிலிருந்து அறிகிறோம். களப்பிரர் ஆட்சிக்காலத்தில் சோழநாட்டுச் சோழரில் ஒரு கிளை இரேணாட்டில் அரசாட்சி செய்து கொண்டிருந்தபோது, சோழநாட்டுச் சோழ பரம்பரையினர் சோழநாட்டிலேயே சில ஊர்களைக் களப்பிரருக்குக் கீழடங்கி ஆண்டார்கள். பாண்டியன் கடுங்கோன் களப்பிரரை வென்று பாண்டி நாட்டை மீட்டுக் கொண்டபோது, சோழர்கள் களப்பிரரை வென்று தங்கள் சோழநாட்டை மீட்டுக் கொள்ளவில்லை. களப்பிரருடன் போர் செய்து சோழநாட்டைக் கைப்பற்றியவன் சிம்மவிஷ்ணுப் பல்லவன். ஆகவே, களப்பிரருக்குக் கீழடங்கியிருந்த சோழர்கள், சிம்மவிஷ்ணு சோழநாட்டை வென்ற பிறகு, பல்லவருக்குக் கீழ்ப்படிந்துவிட்டனர்.
தெலுங்குச் சோழரின் சின்னம் சிங்கம் எனக் கருதப்படுகிறது. அல்லது பல்லவரின் தாக்கமாகவும் இருக்கலாம்
கட்டுரைத் தொகுப்பு: Rajasekar Pandurangan
மூலம்: களபிரர் ஆட்சியில் தமிழகம் – மயிலை சீனி வேங்கடசாமி