பிரம்மதேயம் என்பது பிராமணர்களுக்கு நிலம் அல்லது கிராமம் தானமாக வழங்கப்படும் ஒரு முறையாகும். இதில், ‘பிரம்ம’ அல்லது ‘பிரம’ என்பது பிராமணர்களையும், ‘தாயம்’ என்பது உரிமையையும் குறிக்கிறது. இந்த பிரம்மதேய கிராமங்கள் பொதுவாக நீர் வளம் நிறைந்த பகுதிகளுக்கு அருகிலேயே அமைந்திருந்தன.
இந்த முறை வட இந்தியாவில் மௌரியர் காலத்திற்கு முன்பே நடைமுறையில் இருந்தது. கோசல மற்றும் மகத நாட்டு மன்னர்கள் பிராமணர்களுக்கு கிராமங்களை தானமாக வழங்கியதை பழைய பாலி நூல்கள் குறிப்பிடுகின்றன.
தமிழ்நாட்டில் பிரம்மதேயத்தின் தோற்றம் மற்றும் சான்றுகள்
வட இந்தியாவைப் போலவே, சங்க காலத்திலிருந்தே தமிழகத்திலும் பிராமணர்களுக்கு நிலக்கொடைகள் வழங்கப்பட்டதற்கான ஆதாரங்கள் உள்ளன.
வேள்விக்குடிச் செப்பேடு: கி.பி. 8-ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த இந்த செப்பேடு, சங்க காலப் பாண்டிய மன்னனான பல்யாகசாலை முதுகுடுமிப் பெருவழுதி ஒரு பிராமணனின் கல்வித் திறனைப் பாராட்டி, வேள்விக்குடி என்ற ஊரை தானமாக அளித்ததைக் குறிப்பிடுகிறது.
பதிற்றுப்பத்து: சங்க இலக்கியமான பதிற்றுப்பத்தின் இரண்டாம் பத்துக் கொளு, சேர மன்னன் இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன், புலவரான குமட்டூர் கண்ணனாருக்கு உடம்பற்காட்டு ஐந்நூறூர் என்ற கிராமத்தை பிரம்மதேயமாக வழங்கியதாகக் கூறுகிறது. மேலும், பல சங்க கால மன்னர்கள் யாகங்கள் செய்து பிராமணர்களுக்கு நிலங்களை அளித்திருக்கிறார்கள்.
இந்தத் தானங்கள், நிலத்தின் விளைச்சல் மற்றும் அதன் மீதான வரி விதிக்கும் அதிகாரத்தையும் உள்ளடக்கியிருந்தன.
கல்வெட்டுச் சான்றுகள் மற்றும் அரசியல் மாற்றங்கள்
கி.மு. 1-ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த சாதவாகன மன்னனின் அசுவமேத யாகம் குறித்த கல்வெட்டு, இந்தியாவில் கிடைத்த மிகப்பழமையான நிலக்கொடை சான்றுகளில் ஒன்றாகும். குப்தர் காலத்தில் இந்த நடைமுறை மேலும் அதிகரித்தது.
களப்பிரர் காலத்திய பூலாங்குறிச்சிக் கல்வெட்டு
தமிழ்நாட்டில் பிரம்மதேயம் பற்றிக் குறிப்பிடும் மிகப்பழமையான கல்வெட்டு, புதுக்கோட்டை மாவட்டம் பொன்னமராவதிக்கு அருகிலுள்ள பூலாங்குறிச்சியில் கிடைத்துள்ளது. கி.பி. 5-ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த இந்த கல்வெட்டுகள், களப்பிர மன்னன் கோச்சேந்தன் கூற்றன் காலத்தில் எழுதப்பட்டவை.
இந்தக் கல்வெட்டுகளில் ஒன்று, கூடலூர் நாட்டுப் பிரம்மதாயம் சிற்றையூர் மற்றும் கடையவயல் ஆகியவற்றை பிரம்மதேய ஊர்களாகக் குறிப்பிடுகிறது. மேலும், இந்த நிலங்கள் ‘காராண்மை, மீயாட்சியுடன்’ பிரம்மதேய உரிமையாளர்களால் அனுபவிக்கப்பட்டன என்றும் கூறுகிறது.
இந்தக் கல்வெட்டு, பிரம்மதேய நிலங்கள் விற்கப்பட்டு, பூலாங்குறிச்சியில் கட்டப்பட்ட பௌத்தக் கோயிலுக்கு உரிமையாக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று கூறுகிறது. இந்த ஊகத்திற்கு வலு சேர்க்கும் விதமாக, சீனப் பயணி பாஹியான் தனது பயணக் குறிப்புகளில், அரசர்கள் மற்றும் செல்வந்தர்கள் பௌத்த மடங்களுக்கு நிலங்களும் விவசாயிகளும் கால்நடைகளும் தானமாக அளித்ததைக் குறிப்பிடுகிறார்.
களப்பிரர் ஆட்சி மாற்றத்தின் விளைவுகள்
வேள்விக்குடி, தளவாய்புரம், மற்றும் ஹொஸக்கோட்டை செப்பேடுகள் களப்பிரர் ஆட்சி பிராமணர்களுக்கு எதிராக இருந்தது என்பதற்கு முக்கிய ஆதாரங்களாக விளங்குகின்றன.
வேள்விக்குடிச் செப்பேட்டில் களப்பிரர்கள் சங்க காலப் பாண்டிய மன்னன் அளித்த பிரம்மதேய நிலத்தை மீட்டெடுத்து, குடிமக்களுக்கு உரிய நிலமாக மாற்றினர்.
தளவாய்புரச் செப்பேட்டில் பாண்டிய மன்னன் கடுங்கோனால் பிராமணர்களுக்கு அளிக்கப்பட்ட பிரம்மதேய நிலங்கள், களப்பிரர் ஆதரவாளர்களான சூத்திரர்களால் கைப்பற்றப்பட்டு குடிநிலமாக மாற்றப்பட்டன.
ஹொஸக்கோட்டைச் செப்பேட்டில் பல்லவ மன்னன் சிம்மவிஷ்ணு, களப்பிரர்களை வென்று, அவர்களால் அபகரிக்கப்பட்ட ஆயிரக்கணக்கான பிரம்மதேயங்களை மீட்டெடுத்து மீண்டும் பிராமணர்களுக்கு வழங்கியதாகக் குறிப்பிடுகிறது.
இந்த ஆதாரங்கள், களப்பிரர் ஆட்சியில் பிராமணர்களின் நிலங்கள் பறிமுதல் செய்யப்பட்டு, பௌத்தம் போன்ற பிற மத நிறுவனங்களுக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கலாம் அல்லது குடிமக்களுக்குப் பிரித்து அளிக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்பதைக் காட்டுகிறது.
சிற்றையூர் நடந்த நிகழ்வு ஒரு சமய பொருளாதார மாற்றத்தின் சான்று என்றே கூறலாம்.
பூலாங்குறிச்சிக் கல்வெட்டில் குறிப்பிடப்பட்ட சிற்றையூர் இன்று சித்தூர் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இந்த ஊரின் வரலாறு, அரசியல் மற்றும் மத மாற்றங்கள் நிலவுடைமைப் பொருளாதாரத்தை எவ்வாறு பாதித்தன என்பதற்கு சிறந்த உதாரணமாக விளங்குகிறது.
களப்பிரருக்கு முன்: சிற்றையூர் ஒரு பிரம்மதேய கிராமமாக இருந்தது.
களப்பிரர் காலத்தில்: இந்த கிராமம் விற்கப்பட்டு, பூலாங்குறிச்சியிலுள்ள பௌத்தக் கோயிலுக்கு உரிமையாக்கப்பட்டது.
சோழர் காலத்தில்: மீண்டும் சோழர்கள் ஆட்சியைப் பிடித்த பின்னர், இந்த நிலம் மீண்டும் பிரம்மதேயமாக மாற்றப்பட்டது. பின்னர், சோழர் காலத்திய நில உடைமை நிறுவனமாக உருவான கோயிலுக்கு, குறிப்பாக அங்குள்ள சிவன் கோயிலுக்கு, தேவதானமாக வழங்கப்பட்டது.
இந்த மாற்றங்கள், அரசர்கள் தங்கள் ஆட்சியைப் பாதுகாத்துக்கொள்வதற்கு பிராமணர்கள் அல்லது பௌத்தர்கள் போன்ற சக்திவாய்ந்த சமூகங்களின் ஆதரவைத் தேடினர் என்பதைக் காட்டுகிறது.
அரசர்கள், மதங்கள் மற்றும் நிலக்கொடைகள்
கௌடில்யரின் அர்த்தசாஸ்திரம், புதிய குடியேற்றங்களில் பிராமணர்களுக்கு நிலம் வழங்கப்பட வேண்டும் என்று வலியுறுத்துகிறது. அதே சமயம், பௌத்த துறவிகளின் சொத்துகள் அதிக அளவில் சேர்வதைத் தடுக்க வேண்டும் என்றும் கூறுகிறது.
சாதவாகன மன்னன் கௌதமீபுத்திர சதகர்ணி, பௌத்தத் துறவிகளுக்கு நிலம் தானமாக அளித்து, அந்த நிலங்களில் போர் வீரர்கள் நுழையக் கூடாது என ஆணையிட்டான். இது, பௌத்த துறவிகளை அரசின் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்க எடுத்த நடவடிக்கை எனக் கருதலாம்.
இதேபோல், பிராமணர்களுக்கு நிபந்தனைகளுடன் நிலம் வழங்கப்பட்டதற்கான ஆதாரங்களும் உள்ளன. சாதவாகனர்களின் வழிவந்த வாகாடகர்கள் பிராமணர்களுக்கு நிலம் அளித்தபோது, அரசனுக்கு எதிராக சதி செய்தல், திருடுதல் போன்ற செயல்களில் ஈடுபடக் கூடாது என நிபந்தனை விதித்திருக்கிறார்கள். இதனால் இவர்கள் அப்படி முன்பு செயல்பட்டமையை அறியமுடிகிறது.
இது, பிராமணர்கள் ராஜதந்திரிகளாகவும், படைவீரர்களாகவும் அரச அதிகாரத்தில் அரசாங்கத்தை கவிழ்க்குமளவுக்கு முக்கிய பங்கு வகித்ததைக் காட்டுகிறது.
அரசர்கள் பிரம்மதேயங்கள் மூலம் கிராமங்களின் வருவாய் மற்றும் நிர்வாக அதிகாரத்தை பிராமணர்களுக்கு வழங்கினர். புதிய அரசர்கள் ஆட்சிக்கு வரும்போது இந்த அதிகாரத்தையும் வருவாயையும் தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வர நினைத்தனர்.
பிரம்மதேய இறக்கம் என்ற நிகழ்வு, இத்தகைய அதிகார மற்றும் பொருளாதாரப் போராட்டத்தின் விளைவே ஆகும்.
மூல நூல்: சோழர் கால சமயம் ஆ. பத்மாவதி
